چکیده در سال های اخیر، بیشتر تحقیقات در کشور های صنعتی از مسئله بهره برداری و تامین آب های زیرزمینی به مسئله کیفیت آب زیرزمینی تغییر یافته است، دشت قائم شهر- جویبار قسمتی از دشت بزرگ منتهی به دریای خزر با آبخوان کم عمق است. آب های زیرزمینی کم عمق بیشتر و زودتر از آب های عمیق در معرض آلودگی قرار می گیرند. با توجه به هیدروگراف واحد دشت قائم شهر- جویبار در دوره آماری 87-1364 سطح آب زیرزمینی دارای نوسانات افزایشی و کاهشی بوده است اما به طور کلی سطح آب زیرزمینی 2/1 متر افزایش یافته است. نتایج آزمون من-کندال و نقشه تراز سطح آب نیز افزایش سطح آب زیرزمینی را نشان دادند. بین بارش و سطح آب زیرزمینی ضریب همبستگی معنی داری وجود دارد. همزمان با افزایش کمی آبخوان، کیفیت آبخوان در دوره مورد مطالعه بهبود یافته است. بررسی نقشه های هم مقدار mg، ca، na، cl، so4، hco3، tds، th، k و ec نشان داد که مقدار آنها کاهش یافته است و این نتایج در بررسی این عوامل با استفاده از آزمون من- کندال نیز تایید شد. همچنین به طور کلی بیشترین غلظت در نواحی ساحلی و کمترین غلظت این عوامل در نواحی ابتدای دشت و جنوب دشت می باشد. براساس طبقه بندی آب آبیاری طبق نظر ویلکوکس در حال حاضر آبخوان دشت در دو کلاس c3s1, c3s2 قرار می گیرد که دارای آب شور است و باید با تمهیدات ویژه ای مورد استفاده قرار گیرد. نتایج طبقه بندی آب شرب(طبقه بندی شولر) نشان داد که در حال حاضر دشت دارای آب در کلاس متوسط تا مطبوع می باشد که این نشان دهنده بهبود کیفیت آب زیرزمینی در دشت قائم شهر-جویبار می باشد.