در این پایان نامه دو روش اصلاح اشتباهات نوشتاری زبان آموزان بزرگسال ایرانی در سطح متوسط مورد بررسی قرار می گیرد. در روش اول (explicit) اشتباهات بطور مستقیم و در روش دوم (implicit) اشتباهات بصورت غیر مستقیم اصلاح می شود. برای انجام این تحقیق از دو گروه 15 نفری استفاده شده است. به زبان آموزان در هر جلسه یک موضوع انشا داده شده است. این کار در 15 هفته (15 جلسه) تکرار شده است. مقایسه نتایج این آزمونها بصورت آماری و به روش تی تست محاسبه شده است و مبین برتری روش تصحیح اشتباهات بصورت غیر مستقیم است.