در این پایان نامه ابتدا دو مدل ( مدل مقدار میانگین و مدل ماکزیمم احتمال ) برای حل مسائل برنامه ریزی خطی چند هدفه تصادفی بررسی شده است. سپس روشی برای حل مسائل برنامه ریزی خطی چند هدفه تصادفی فازی که در آن متغیر تصادفی فازی در بردار سمت راست است ارائه شده است. در این روش ابتدا با استفاده از نامساوی فازی رومل فانگر مسئله به حالت تصادفی تبدیل شده است آنگاه با کمک مقادیر معینی از سطح های احتمال که توسط تصمیم گیرنده تعیین می شود مسئله برنامه ریزی تصادفی به حالت قطعی متناظر در آورده شده است.