هدف پژوهش حاضر بررسی عملکرد مربیان پرورشی و تأثیر آنها در جامعه پذیری دانش آموزان می باشد. این پژوهش به روش پیمایشی صورت گرفته است. جامعه ی آماری آن کلیّه ی دانش-آموزان مدارس راهنمایی (دخترانه و پسرانه) نواحی 1 و 2 شهر یزد، تشکیل می دهند که با استفاده از جدول مورگان و کرجیس، تعداد 400 نفر به عنوان نمونه و به روش نمونه گیری مرحله ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقّق ساخته، شامل32 سوال بسته پاسخ پنج گزینه ای بود که بر اساس مقیاس لیکرت تدوین شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) استفاده گردید. نتایج پژوهش بر حسب سوال های مطرح شده عبارتند از: 1- بین عملکرد مربّیان تربیتی و دوست یابی در دانش آموزان رابطه وجود دارد. 2- بین عملکرد مربّیان تربیتی در به وجود آوردن همانند سازی در دانش آموزان رابطه وجود دارد. 3- بین عملکرد مربّیان تربیتی و ایجاد حسّ دگرخواهی و دگرپذیری در دانش آموزان رابطه وجود دارد. 4- بین عملکرد مربّیان تربیتی و به وجود آوردن روحیّه ی انعطاف پذیری در دانش آموزان رابطه وجود دارد. 5- بین عملکرد مربّیان تربیتی و احساس طرد شدن در دانش آموزان رابطه وجود دارد. 6- بین عملکرد مربّیان تربیتی و به وجود آوردن ابراز وجود در دانش آموزان رابطه وجود دارد.