در این تحقیق، عوامل موثر بر افزایش غلظت سطحی ذرات ldl، در رگ بدون گرفتگی و گرفتگی‎های 30% تا 60%، با سرعت مکشی ثابت، در سیالات نیوتنی و غیرنیوتنی، با ضرایب دیفیوژن ثابت و متغیر (تابع نرخ برش)، در جریان پایا، بطور عددی بررسی شده است. نتایج حل عددی با ضریب دیفیوژن ثابت، وقوع پدیده غلظت دوقطبی را تایید کرده و میزان غلظت سطحی کمتری را برای سیال غیر نیوتنی، نشان می‎دهند. همچنین، افزایش اندازه ذره، کاهش سرعت جریان، افزایش سرعت مکشی جداره به علت افزایش فشار خون و کاهش تنش برشی دیواره را، از عوامل افزایش غلظت سطحی معرفی می‎کنند. نتایج نشان می‎دهند که، غلظت سطحی ماکزیمم ذرات ldl، در ابتدا با افزایش شدت گرفتگی، افزایش می‎یابد و سپس روند کاهشی دارد؛ بطوریکه بیشترین مقدار غلظت سطحی، در گرفتگی 40%، مشاهده می‎شود. از آنجایی که، با بیان ضریب دیفیوژن ثابت برای ذره، از وابستگی‎های آشکار بین تعامل سلول‎ها، متغیر بودن نرخ برش، غلظت سلولی و تغییر شکل ذرات، صرفه نظر میشود؛ ضریب دیفیوژن ذرات ldl در خون را، با تابعیت نرخ برش در نظر گرفته و دو مدل بررسی شده است. در یکی از مدل‎ها، اثر گلبول‎های قرمز، که بخش اعظم خون را تشکیل می‎دهند، روی پخش ذرات ldl لحاظ شده است. در نهایت، مدلی مناسب جهت بیان ضریب دیفیوژن ذرات ldl در خون، معرفی می‎شود، که از لحاظ فیزیکی، دارای جواب‎های بهتری بوده و می‎تواند جایگزین دقیقی، برای ضریب دیفیوژن ثابت باشد.