این تحقیق با استفاده از معیارهای ارزیابی کیفیت حسابرسی، قابلیت اتکاپذیری دارایی و ارزش گذاری سهام شرکت ها به بررسی نقش کیفیت حسابرسی در ارزیابی سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. برای تعیین میزان اتکاپذیری دارایی ها و بدهی ها از روش ریچاردسون و همکاران (2005) که دارایی ها و بدهی ها را به چهار طبقه تقسیم نموده اند، استفاده شده است. آنها دارایی ها و بدهی ها را به چهار دسته دارایی ها و بدهی ها با اتکا پذیری پایین، اتکاپذیری متوسط، اتکا پذیری بالا و دارایی ها و بدهی هایی که از نظر اتکاپذیری طبقه بندی نشده اند، تقسیم بندی کرده اند. جهت تعیین کیفیت حسابرسی نیز از دو معیار اندازه موسسه حسابرسی و تخصص حسابرس استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد، که در دوره زمانی 1388-1382 مورد بررسی قرار گرفته است. برای آزمون فرضیه های تحقیق از مدل های رگرسیونی خطی چندگانه استفاده شده است و روش بررسی داده ها به صورت مقطعی و سال به سال می باشد. نتایج تحقیق نشان دادکه بزرگ بودن موسسه حسابرسی و تخصص حسابرس باعث بالا رفتن کیفیت حسابرسی می شود. فرضیه دوم تحقیق مبنی بر تاثیرگذار نبودن کیفیت حسابرسی از دیدگاه بازار، در مورد ارزش دارایی ها و بدهی ها با اتکاپذیری بالا تایید شده است.