نظریه ی هوش های چندگانه را «هاوارد گاردنر» در سال 1983 عرضه کرد. به اعتقاد گاردنر همه ی افراد دارای هفت نوع هوش نسبتاً مستقل می باشند، این هوش ها عبارتند از: هوش زبانی/کلامی، هوش منطقی/ریاضی،هوش موسیقیایی، هوش تصویری/فضایی، هوش بدنی/جنبشی، هوش میان فردی، هوش درون فردی. گاردنر در سال 1999 دو نوع دیگر هوش، یعنی هوش طبیعت گرایی و هوش هستی گرایی (وجودی) را مطرح کرد. در این پژوهش، رابطه ی هر یک از هوش های چندگانه با عملکرد حل مسأله ی ریاضی دانش آموزان بر اساس طبقه بنـدی اصلاح شده ی بلوم مورد بررسی قرار گرفت. در سال 2001 ، اندرسون و همکارانش طبقه بندی را که در سال 1956 توسط بنجامین بلوم ارائه شده بود اصلاح نمودند. نمونه ی آماری شامل 206 نفر از دانش آموزان پایه ی دوم راهنمایی شهر قوچان بود که به پرسشنامه ی هوش های چندگانه ی مکنزی (1999) و 120 سوال آزمون عملکرد ریاضی بر اساس طبقه بندی اصلاح شده ی بلوم پاسخ دادند. نتایج نشان داد که هوش های منطقی/ریاضی، فضایی، وجودی، درون فردی و طبیعت گرایی با عملکرد حل مسأله ی ریاضی دانش آموزان بر اساس طبقه بندی اصلاح شده ی بلوم همبستگی مثبت دارند. نتایج این پژوهش می تواند در زمینه ی پیشرفت عملکرد دانش آموزان در حل مسائل ریاضی، یادگیری معنادار، تدریس اثر بخش و همچنین آگاهی هر چه بیشتر دبیران در جهت شناخت بیشتر دانش آموزان و ارائه تدریس متناسب، سودمند واقع گردد.