امروزه بخش عمده ای از مبادلات بین‏‏المللی بین اشخاصی صورت می‏‏‏گیرد که یا شناختی از یکدیگر ندارند و یا شناخت آنها در حدی نیست که فروشنده بتواند بدون هیچگونه ضمانت پرداختی از جانب خریدار، اقدام به تامین کالا نماید. در این میان اعتبارات اسنادی راه حل مناسبی برای از بین بردن بی اعتمادی بین خریدار و فروشنده تلقی می‏‏‏گردد. نظر به اینکه امروزه استفاده از اعتبارات اسنادی در معاملات بین‏‏المللی بصورت ضروری ترین ارکان یک معامله در آمده است، اتاق بازرگانی بین‏‏المللی نیز با هدف همگون سازی مقررات، عرف و ضوابط حاکم بر اعتبارات اسنادی، در سال 1933 مقررات متحدالشکل اعتبارات اسنادی (ucp) را تهیه و تنظیم نمود. این مقررات تاکنون 6 بار مورد بازبینی و اصلاح قرار گرفته و آخرین اصلاح آن در سال 2007 صورت پذیرفته است که نتیجه آن نشریه شماره 600 (ucp600) می‏‏‏باشد. از طرف دیگر تجارت الکترونیک به دلیل سرعت، کارآیی، کاهش هزینه‏ها و بهره برداری از فرصتهای زودگذر، جایگزین شیوه های سنتی تجارت شده است و امروزه تجارت بین المللی عمدتا در قالب تجارت الکترونیک صورت می پزیرد. در حوزه اعتبارات اسنادی نیز، هزینه سنگین پردازش فرم‏های کاغذی در روش سنتی مبادله داده‏های تجاری، طرفهای درگیر در این مبادلات را به فکر استفاده از مبادله الکترونیکی داده‏ها (edi) انداخت. در پاسخ به این امر در اجلاس مورخ 24/5/2000 پاریس، کمیسیون ضوابط و مقررات بانکی اتاق بازرگانی بین‏‏المللی، یکی از اهداف خود را تمرکز بیشتر در تجارت الکترونیکی جهت برقراری پلی مابین ucp و پردازش معادل الکترونیکی اعتبارات اسنادی کاغذی قرار داد که نتیجه آن، الحاقیه مقررات متحدالشکل اعتبارات اسنادی برای ارائه الکترونیکی اسناد (eucp) می‏‏‏باشد. این الحاقیه گام مهمی‏‏‏ در جهت هدف اصلی تجارت الکترونیک که همان تجارت منهای کاغذ است، تلقی می‏‏‏گردد. در این پایان نامه مساله اصلی، جایگزینی روز افزون اعتبارات اسنادی الکترونیک- به عنوان مهمترین شیوه پرداخت در تجارت الکترونیک- به جای اعتبارات اسنادی سنتی همراه با بررسی تطبیقی کاربرد این دو نوع از اسناد، جهت روشن ساختن نقاط قوت و ضعف این جایگزینی می باشد. همچنین سعی بر آن است که با تحلیل و تفسیر مقررات ucp600 و الحاقیه آن برای ارائه الکترونیکی اسناد، نقشی که ucp600 در روند این جایگزینی و توسعه تجارت الکترونیک داشته، مورد بررسی قرار گیرد.