شهر تهران در چند سال اخیر با توسعه شتابناک خود بسوی ناپایداری، تراکم توده ها، غلبه محیط مصنوع بر طبیعی و نابودی کامل به پیش می رود و این عدم توازن، باری ویرانگر بر دوش طبیعت شهر و اطراف آن می گذارد و در نتیجه ساختار شهر در جهت از هم گسیختگی پیش می رود. روددره های شهر تهران به عنوان اندام های اکولوژیک شهری، با ارزش ترین پتانسیل های موجود در راستای بازآفرینی پایداری استخوانبندی شهر تهران در تلفیق با محیط طبیعی به حساب می آیند. روددره مقصود بیک بهمراه محیط های طبیعی شکل گرفته در اطراف آن به عنوان یکی از اصلی ترین عناصر شکل دهنده به استخوانبندی شهر تهران محسوب می گردد. طراحی عرصه ی فعالیت جمعی(همراه با رویکرد تلفیق طراحی معماری با محیط طبیعی) در امتداد روددره مقصود بیک و در تلاقی با نقاط کانونی موجود با کاربری فرا منطقه ای، بستری را فراهم می سازد تا در راستای حفظ و باززنده سازی محیط طبیعی شهری، ارتقاء کیفیت های محیطی و پاسخگویی به نیاز شهروندان گام برداریم. هدف پژوهش: این پژوهش به منظور بازآفرینی پایداری شهری (در ابعاد اکولوژیکی، اجتماعی و اقتصادی)، برقراری پیوند و ارتباط متقابل میان کالبد مصنوع و محیط طبیعی و باززنده سازی روددره های شهر تهران ، به ارائه طراحی در جهت خلق عرصه فعالیت عمومی به منظور فراهم ساختن مجموعه ای با کاربری فرهنگی- آموزشی- تفریحی (در مقیاس عملکردی شهری) در راستای ارتقاء کیفیت های زیباشناسی مکان، حضور فعالیت های جمعی، سلامت اکولوژیکی و پایداری شهر تهران می پردازد. روش پژوهش: در این پژوهش تلاش بر این است که از تحقیقات کتابخانه ای و میدانی در زمینه های موثر بر پژوهش و نمونه ها و تجربه های موجود استفاده گردد. نتیجه کلی: آنچه می تواند بسترهای طبیعی شهر تهران را احیاء و پویا سازد و روابطی بین کالبد مصنوع و محیط طبیعی شهری برقرار سازد، طراحی عرصه های فعالیتی جمعی همراه با مراکز فرهنگی- تفریحی- اجتماعی در امتداد ساختار شهر تهران و در تلفیق با ساختار طبیعی پیرامونی می باشد. که در راستای ارتقاء کیفیت های زیباشناسی، اکولوژیکی، هویت مکان و تامین نیاز شهروندان بصورت پایدار عمل می نماید.