ایالت تاریخی استرآباد یکی از مراکز تمدنی ایران باستان بوده است.وجود جنگل ها و دریا و طبیعت بذّال و بخشنده موجب شد که کانون های تمدنی در منطقه رشد و وسعت یابند. وجود محیط های باستانی و تاریخی همچون غارها، تپه ها وابنیه های متعدد نیز خود نشانه های گویایی محسوب می شوند که خبر از یک حیات پر جنب و جوش اجتماعی در تاریخ گذشته این خطه را می دهند. ورود آریائیان به ایران و سپس حکومت مادها ، هخامنشیان ،اشکانیان و ساسانیان در جای جای این مرز و بوم از جمله ، فرهنگ ،هنر و تمدن منطقه استرآباد تاثیر ویژه ای بر جای نهادند و بتدریج غلاوه بر تاثیر گذاری بر دین و آیین بروی مناطق بومی خود نیز از آنها تاثیرات زیادی پذیرفتند. با ورود اسلام به ایران منطقه تا مدت ها تحت تاثیر آیین زرتشتی باقی ماند و این امر موجب ادامه آیین های باستانی گردید. بعد از اسلام نیز موقعیت منطقه موجب تقابل و تعاملی افکار و شکل گیری آداب و سنن خاص و تغییر در معماری آرامگاه و شیوه ی تدفین اموات گردید. وقایع تاریخی و اجتماعی این ایالت باستانی با شناساندن معماری آرامگاهی ،شیوه های تدفین ،معرفی کتیبه ها ، سنگ مزارها و آیین سوگواری منطقه همراه و قرین شده است. شیوه های تدفین در منطقه استرآباد در گذر زمان دچار تحول و دگر گونی شده و با توجه به وضعیت آب و هوایی منطقه نوع خاصی از تدفین رواج داشته است . آیین ها و سوگواری در استر آباد با توجه به سکونت اقوام مختلف در منطقه و بر اساس سنت های بومی شکل گرفته است .