جنگ جهانی اول در سال 1914م/1332ق به وقوع پیوست. گرچه این جنگ در اروپا آغاز شد ولی دامنه ی آن به تدریج سایر نقاط جهان از جمله آسیا و به ویژه ایران را در برگرفت. با این که دولت ایران بی طرفی همه جانبه اش را در جنگ اعلام کرده بود؛ این بی طرفی از سوی دولت های درگیر در جنگ نقض گردید. این جنگ از طرف گروه های فکری، فرهنگی و سیاسی در ایران با واکنش های متفاوتی مواجه شد. در این میان، جنگ جهانی بازتاب در خور توجهی در ادبیات ایران به ویژه شعر پیدا کرد و شاعران ایرانی از جمله ادیب پیشاوری، عارف قزوینی، میرزاده عشقی و وحید دستگردی به عنوان بخشی از بدنه ی فکری و فرهنگی جامعه، شرایط اجتماعی ایران را که حمایت از دولت آلمان و انزجار و تنفر از دولت های روس و انگلیس بود به منصه ی ظهور گذاشتند. این کار بر آن است تا دیدگاه و نظریات شاعران یاد شده را درباره جنگ جهانی اول و چگونگی حمایت از آلمان و متحدانش و انزجار آنان از روسیه و انگلیس با شیوه پژوهش تاریخی از نوع توصیفی ـ تحلیلی بررسی کند.