مطالعه مربوط به نقش نیروهای درگیر در تحولات سیاسی از نگاه اجتماعی، چه در دوره های ثبات چه در دوره های تحول، از مدت ها پیش مورد توجه دانشمندان علوم سیاسی و جامعه شناسان بوده است؛ به طوری که جامعه شناسی سیاسی که یکی از حوزه های علوم سیاسی و اجتماعی است از مجموعه این مطالعات بشمار می رود. در جامعه ایران نیز که همواره به طور متناوب آبستن حوادث گوناگونی بوده نقش نیروهای درگیر در این تحولات و تحلیل و بررسی عملکرد آن ها ذهن اندیشمندان علوم اجتماعی را متوجه خود ساخته است؛ به گونه ای که انقلاب اسلامی به عنوان یکی از مهم ترین این تحولات، مورد بحث بسیاری از اندیشمندان داخلی و خارجی قرار گرفته است. در واقع انقلاب سال 1357 ایران به عنوان یکی از اعجاب انگیزترین حوادث نیمه دوم این قرن، از جمله تحولاتی است که موجبات تحیر و سردرگمی کارشناسان و صاحب نظران علوم سیاسی به ویژه جامعه شناسان را فراهم آورده (میلانی، 1381: 15) و چگونگی رخداد و بررسی نقش نیروهای درگیر در آن تبدیل به موضوعی برای کالبد شکافی جامعه شناسانه اندیشمندان علوم سیاسی و اجتماعی شده است. بررسی نقش نیروهایی که در این تحول بزرگ حضور داشتند نشان می دهد که همواره برای آفریدن انقلابی با این عظمت، طیف وسیعی از نیروهای سیاسی با گرایشات گوناگون سیاسی درگیر بودند که البته در این پژوهش قرار است نقش برتری یکی از این گروه ها که رهبری انقلاب را نیز بر عهده گرفت بررسی شود.

چکیده ندارد.

مفهوم توسعه و توسعه یافتگی در تاریخ کشور ما نزدیک به 60 سال می باشد که مطرح است و نقش دولت در آن و میزان موفقیت دولت ها در اجرای برنامه های توسعه همواره یک از بحث بر انگیز ترین مباحث بوده است. با روی کار آمدن دولت های نم و دهم و رویکرد انتقادی رییس دولت نسبت به برنامه های توسعه ای که در دولت های قبلی شکل گرفته و اجرایی شده بود.مفهوم جدیدی از توسعه با محوریت عدالت در ذهن دولت مردان و به طور خاص رییس دولت نهم و دهم وجود داشت.در این پژوهش سعی شده با توجه به شعارها، برنامه ها و اقدامات دولت در زمینه توسعه،به مفهوم شناسی توسعه در دولت های نهم و دهم پرداخت. از میان روش های مناسب برای گرد آوری مواد داده های پژوهش،روش مورد نظر برای این پژوهش روش توصیفی تحلیلی می باشد.