آنژیوژنز یا رگزایی، به معنی تشکیل مویرگ های جدید از عروق اولیه است. رگزایی در حالات مختلف پاتولوژیک از قبیل رشد تومور و متاستاز، آرتریت، رتینوپاتی دیابتی و هم چنین در فرآیند های فیزیولوژیک مانند رشد و نمو اندام، ترمیم زخم و رشد و نمو جنین دخیل می باشد. مهار رگزایی در حالات مختلف پاتولوژیک امری ضروری است، به عنوان مثال گسترش تومور وابسته به ایجاد عروق جدید است و مهار ایجاد رگ به طرف آن می تواند رشد تومور را متوقف کند. از این رو بسیاری از محققان اثرات فاکتورهای تحریک کننده و مهار کننده رگزایی را به دلیل اهمیت آن ها در جلوگیری از بروز و درمان این نوع از بیماری ها، در انواعی از مدل های آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار داده اند. گیاهان حاوی ترکیبات فعالی هستند که در میان آن ها ترکیباتی با ویژگی های موثر بر روی رگزایی وجود دارند. در این تحقیق اثر عصاره آبی-الکلی برگ انجیر ficus carica بر روی مراحل کلیدی رگزایی بررسی شد. جهت بررسی اثر عصاره بر روی این مراحل که شامل تکثیر، مهاجرت و تشکیل تیوب توسط سلول های اندوتلیال می باشد به ترتیب از روش های رنگ آمیزی حیاتی نوترال رد، scratch wound assay و کشت سلول ها بر روی ماتریژل استفاده شد. هم چنین جهت تعیین مکانیسم های ملکولی که عصاره آبی-الکلی برگ انجیر توسط آن ها در رگزایی مداخله ایجاد می کند، تغییرات بیان mrna دو ژن کلیدی vegfو ?3 integrin با استفاده از روش relative real-time quantitative r-t pcr مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که عصاره آبی-الکلی برگ انجیر در حالت وابسته به دوز از تکثیر، مهاجرت و تشکیل تیوب توسط سلول های اندوتلیال ممانعت می کند و هم چنین بیان mrna ژن های vegf و ?3 integrin را کاهش می دهد. این یافته ها این گیاه را به عنوان کاندیدی مناسب در مصارف غذایی و دارویی برای مقابله با پیشرفت مراحل رگزایی معرفی می کند و جداشدن جز یا اجزای موثر آن نقطه شروعی برای توسعه دارویی جدید است.