چکیده اگر چه ادبیات موجود در حیطه ی خود کارآمدی نگارشی در پی انجام مطالعات حول محور رابطه ی میان باورهای خودکار آمدی نگارشی و عملکرد نگارشی در میان دانشجویان رشته آموزش زبان انگلیسی است، اما در عین حال مطالعات بسیار کمی در این زمینه در ایران انجام پذیرفته است. بنابراین تحقیق حاظر با هدف برآورد رابطه میان باورهای خودکار آمدی نگارشی و عملکرد نگارشی در میان دانشجویان رشته آموزش زبان انگلیسی پایه گذاری گردید. برای نیل به این هدف، گروهی صدو چهل نفره از دانشجویان سطح پیشرفته رشته آموزش زبان انگلیسی در دانشگاه فردوسی مشهد در این تحقیق شرکت داده شدند. سپس به منظور گردآوری داده ها، پرسشنامه خودکارآمدی نگارشی میان دانش آموزان توزیع گردید. در این مرحله از شرکت کنندگان در تحقیق خواسته شد تا به نگارش انشایی با موضوعی خاص و با کمیت یکصد کلمه مبادرت ورزند. بعد از فراهم آوردن داده ها، محقق با استفاده از ابزار راهنمای نمره دهی، نسخه های مکتوب را تصحیح کرد. این داده ها در مرحله بعد با استفاده از روشهای تحلیل آماری داده ها مانند میانگین، انحراف معیار و آزمون تی مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور بررسی رابطه میان باورهای خودکار آمدی نگارشی و عملکرد نگارشی، تحلیل های همبستگی انجام پذیرفت. برای یافتن میزان پیش بینی عملکرد نگارشی توسط عوامل تشکیل دهنده ی پرسشنامه خودکار امدی، یک تحلیل رگرسیون انجام پذیرفت و عامل "دقت"، مهمترین عامل پیش بینی کننده شناخته شد. همچنین نتایج بیانگر رابطه ای مثبت اما نچندان قابل توجه میان دو متغیر تحقیق میباشند.