قابلیت اطمینان یا دسترس پذیری سیستم یکی از شاخص های مهم در ارزیابی عملکرد سیستمها وتجهیزات مختلف میباشد دسترس پذیری را معمولا برای یک بازه زمانی مشخص بهره برداری از سیستم در نظر گرفته و به صورت احتمال سرویس دهی بدون وقفه در طول آن بازه زمانی تعریف میگردد یکی از راهکارهایی که برای افزایش قابلیت اطمینان یک سیستم بکار برده میشود انجام فعالیتها وسرویس های پیشگیرانه روی تجهیزات مختلف آن سیستم میباشد به گونه ای که نرخ و احتمال خرابی اجزاء وبه تبع آن بروز وقفه در بهره برداری از سیستم کاهش یابد تعیین وانتخاب یک برنامه زمان بندی مناسب برای انجام اینگونه سرویس ها بطوریکه با درنظر گرفتن محدودیت های سیستم ،شاخص قابلیت اطمینان به حداکثر ممکن برسد در واقع یک مسئله بهینه سازی غیرخطی دارای مجهولات بسیار می باشد که معمولا رسیدن به یک راه حل بهینه از طریق روشهای بهینه سازی کلاسیک بسیار مشکل می باشد.دراین تحقیق تجهیزات یک پست برق انتقال بعنوان یک سیستم نمونه انتخاب گردیده و قابلیت اطمینان سیستم با توجه به تاثیر سرویس های تعمیر ونگهداری مدلسازی شده و مدل به طور جداگانه بااستفاده از الگوریتم های بهینه سازی ژنتیک وکلونی مورچگان ، جهت حداکثر سازی قابلیت اطمینان حل گردیده وپاسخ های بدست آمده با برنامه زمان بندی کلاسیک (پریودیک با فواصل زمانی یکنواخت پربسامد یا کم بسامد ) مقایسه گردیده و کارایی روش های ژنتیک ومورچگان نسبت به روشهای سنتی وکلاسیک (پریودیک)ملاحظه ونشان داده شده است. نتایج موید کاهش هزینه ودفعات انجام سرویس و در عین حال افزایش قابلیت اطمینان سیستم تحت سرویس با برنامه زمان بندی منتج از روش های ژنتیک ومورچگان نسبت به روش های کلاسیک می باشد.

کوپلیمریزاسیون پلی پیرول با پلی استایرن ، فرایند پذیری و دامنه کاربرد را نسبت به پلی پیرول خالص بهبود می بخشد. روشهای پلیمریزاسیون زنده یا رادیکالی کنترل شده،مانند پلیمریزاسیون حد واسط شده ی نیتروکسیدی (nmp) و پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم (atrp)، سنتز انواع کوپلیمرها با وزن مولکولی کنترل شده و توزیع وزن مولکولی باریک را امکان پذیر می سازد. نانوکامپوزیتهای پلیمری تهیه شده باپرکننده های غیرآلی نسبت به ماتریکس خالص پلیمردرخواص فیزیکی بهبودقابل ملاحظه ای نشان میدهند.در این کار پژوهشی به کمک کوپل کننده ?-کلرو فنیل استیل کلراید،استایرن، پیرول و واکنشگرهای لازم،پلی استایرن پیوند شده بر روی پلی پیرول سنتز گردید.در پلیمریزاسیون استایرن از روشهای پلیمریزاسیون زنده یا رادیکالی کنترل شده مذکور کمک گرفته شدو پیرول با روشهای شیمیایی و الکتروشیمیایی پلیمریزه گردید.در نهایت کوپلیمرپیوندی رسانای الکتریکی تهیه شده با استفاده از مونت موریلونیت با روش ترکیب کردن در فاز محلول به نانوکامپوزیت پلی استایرن پیوند شده بر روی پلی پیرول(ps-g-ppy-nc) تبدیل شد. طیف ft-ir گرفته شده مشخص کننده ساختار کوپلیمر مورد نظر است.رسانایی الکتریکی نانوکامپوزیت با42% وزنی پلی پیرول با هدایت سنج چهارنقطه ای برابرs/cm041/0 بدست آمد.خواص نانوکامپوزیت به کمک تکنیکهای tga ، dsc ، tem ،xrd وgpc بررسی شد؛بالاتر بودن دمای تخریب نسبت به پلی استایرن وچند مرحله ای بودن تخریب، بیشتر بودن انحلال پذیری نسبت به پلی پیرول،پخش شدن نامنظم لایه های سیلیکات نانوذرات مونت موریلونیت در زمینه پلیمر و تشکیل نانوذرات با اندازه کمتر از nm70 از ویژگیهای انحصاری این نانوکامپوزیت است.