ماموریت اصلی دانشگاهها تا اواخر قرن 19 آموزش و انتقال فرهنگ به نسل های بعد بود. پس از آن تا اوایل قرن 20 با اضافه شدن ماموریت پژوهش، دانشگاه به یک نهاد علمی-فرهنگی در خدمت ارضای حس کنجکاوی اندیشمندان تبدیل شد. از اواخر قرن بیستم ماموریت سوم در دانشگاه شکل گرفت و با اشاعه کارآفرینی دانشگاه به یک نهاد اقتصادی-علمی تبدیل شد. در دهه اخیر در داخل کشور علاقه زیادی در دانشگاهها برای گسترش این ماموریت در دانشگاهها ایجاد شده است. در این تحقیق بررسی کارآفرینی دانشگاهی در دانشگاه شهید بهشتی به عنوان یکی از دانشگاههای جامع و بزرگ کشور که از طرفی ماموریت خود را در تولید دانش و آموزش و پژوهش می داند و از طرف دیگر مانند دیگر دانشگاههای دنیا علاقمند به جهت گیری به سوی اهداف و برنامه های کارآفرینانه است مورد مطالعه قرار گرفته است. بر اساس مدل انتخابی به بررسی عواملی مانند ماموریت دانشگاه، برنامه تربیت و آموزش کارآفرینان، نظرات و نگرشهای اعضای هیئت علمی، سیستم پاداش و جبران فعالیتهای کارافرینی و روش تدریس و یاددهی و تکنیکهای نوآورانه بر توسعه کارآفرینی از دید اعضای هیئت علمی پرداخته شده است. این تحقیق توصیفی-پیمایشی بوده و از نظر هدف و ماهیت کاربردی بوده است. بعد از مطالعه کلیات و ادبیات موضوعی تحقیق با توجه به مدل و موضوع پژوهش، برای شناسایی شاخص ها علاوه بر مطالعه منابع اولیه، ابعاد مدل و شاخص های هر بعد، از چند نفر از محققین دانشگاهی و خبرگان نیز مصاحبه انجام و شاخص ها دسته بندی شده که به این صورت شاخص های هر بعد، شناسایی و پایایی پرسشنامه نیز طبق نظرات خبرگان مورد تایید قرار گرفته است. سپس محقق با توزیع30 عدد از پرسشنامه ها در بین اعضای نمونه، با استفاده از روش ضریب آلفای کرونباخ پایایی پژوهش را آزمون و با استفاده از نرم افزار آماری داده ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است. سپس بقیه پرسشنامه ها در اختیار کل اعضای نمونه قرار گرفته و بعد با استفاده از آزمون آماری کای دو و تاو کندال فرضیات به حیطه آزمایش در آمده است. در این مرحله بر اساس نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده های پرسشنامه ای، سعی شده است پیشنهادهایی ارائه گردد تا ضمن پوشش اهداف پژوهش و پاسخگویی به پرسش های پژوهش، توان پاسخ مناسب و علمی به مسئله تحقیق را داشته باشد. نتایج استخراج شده از پرسشنامه ها توسط نرم افزار spss ارزیابی شد و در تمامی موارد نشان دهنده تایید فرضیه ها بود. از طرف دیگر نظر اکثریت اعضای هیئت علمی بر این بود که دانشگاه باید به سوی اهداف کارآفرینانه قدم بردارد و میزان این فعالیتها در حال حاضر کافی نیست.