سیستم قاب خمشی یکی از پرکاربردترین سیستم های مقاوم لرزه ای در جهان می باشد، مهمترین مشکل این سیستم، به دلیل شکل پذیری و انعطاف پذیری بالای سازه، تغییرمکان زیاد طبقات است که سبب ایجاد نیرویی بیش از ظرفیت اجزا بر آنها شده و خرابی اجزای سازه ای و غیر سازه ای را منجر می شود. سیستم مهاربندی روشی موثر برای کنترل تغییرمکان جانبی سازه و بهسازی لرزه ای قابهای خمشی می باشد، نوع جدید سیستم های مهاربندی که در طراحی سازه های جدید و بهسازی سازه های ضعیف قدیمی مورد استفاده قرار می گیرد، مهاربندهای کمانش ناپذیر یا brb می باشد که در این تحقیق در دو فرم قطری و شورون، در بهسازی قابهای خمشی بتنی مورد ارزیابی قرار گرفته است. از طرفی یکی از اهدافی که همواره در اجرای سازه ها مدنظر قرار می گیرد، سرعت اجرا و اقتصادی بودن طرح می باشد که مهاربندهای کمانش ناپذیر به دلیل مشکلات اجرایی در کارگاه و هزینه نسبتا بالا تا حدودی مانع این مهم می شود، یکی از راهکارهایی که برای کاهش و یا حل این مسائل می توان پیشنهاد نمود، استفاده از سیستم ترکیبی مهاربندهای کمانش ناپذیر و معمولی( ترکیب در ارتفاع) می باشد که در این تحقیق مورد بررسی قرارگرفته است و هدف اصلی این تحقیق است. در این تحقیق قابهای خمشی بتنی متوسط 5 و 10 طبقه که بر اساس آیین نامه 2800 ویرایش 3 طراحی شده اند، با استفاده از تحلیل استاتیکی غیرخطی بر روی مدل 3 بعدی، برای سطح عملکرد ایمنی جانی مورد بررسی قرارگرفته اند و سپس با اضافه کردن مهاربندهای معمولی و مهاربندهای کمانش ناپذیر و ترکیب مهاربندهای کمانش ناپذیر و معمولی، دوباره سازه های بهسازی شده برای سطح عملکرد ایمنی جانی مورد ارزیابی قرارگرفته اند و منحنی های ظرفیت، سختی، تغییرمکان هدف و شکل پذیری سازه های بهسازی شده مورد مقایسه قرارگرفته است، همچنین نیروی نامتعادل وارده از طرف مهاربندهای در فرم شورون، به تیرهای دهانه مهاربندی شده با این نوع مهاربندها، هم در حالت معمولی و هم در حالت کمانش ناپذیر، مورد بررسی قرار گرفته است.