پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت کیفیت زندگی و شیوه های مقابله با استرس والدین کودکان دختر وپسر مبتلا به سندروم داون درمقایسه با والدین کودکان عادی طراحی و در جامعه آماری والدین کودکان مبتلا به سندرم داون و کودکان عادی شهر تهران در مقطع دبستان و در نمونه ای به حجم 200 نفر و شامل 4 گروه واجرا شده است. ابزار اندازه گیری متغیرها دو پرسشنامه استاندارد پرسشنامه کیفیت زندگی qlq (1989) و پرسشنامه شیوه های مقابله با استرس بارکر با روایی7/0 و اعتبار8/0 بوده است. برای تحقق اهداف دو فرضیه جامع تدوین شد. تجزیه وتحلیل داده ها نیز در دو سطح توصیفی و استنباطی و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس انجام شد و یافته ها حاکی ازآن است که به طور کلی در بررسی کیفیت زندگی، در 13 متغیر حداقل بین دو گروه از گروه های چهارگانه ی مورد مقایسه تفاوت معناداری مشاهده شده است. این متغیرها عبارتند از : نمرات کل کیفیت زندگی، سلامت جسمانی، تحول فردی، روابط زناشویی، روابط والدین- فرزندان، روابط با دوستان، روابط نوع دوستانه، ویژگی های شغلی، روابط شغلی، رضایت شغلی، رفتار ابتکاری- هنری، اوقات فراغت، خودنمایی( 01/0 p< ). در سایر متغیرها ( رفاه مادی، روابط فامیلی، رفتار سیاسی، فعالیت ورزشی) تفاوت معناداری مشاهده نشده است ( 05/0 p> ). همچنین متغیرها به صورت دو به دو نیز مورد مقایسه قرار گرفته است. همچنین تمامی گروه های چهارگانه ی مورد مقایسه از لحاظ میزان به کارگیری سبک های مقابله با استرس تفاوت معناداری نداشته اند( 05/0 p> ).