دیوان مصور سلطان احمدجلایر (784-813ه.ق) که در نگارخانه فریر موزه ی اسمیتسونین واشنگتن نگهداری می شود، یکی از اسناد مهم تاریخ نقاشی ایران می باشد که آغازگر سبک جدیدی در کتاب آرایی سده ی نهم هجری و پس از آن به شمار می رود. این کتاب شامل هشت نگاره (تشعیر) می باشد که نگاره ها مراحل سفر عرفانی مرغان منطق الطیر عطار را به تصویر کشیده اند. در این رساله پس از مروری بر تاریخ خاندان جلایر، اوضاع اجتماعی و فرهنگی و همچنین خصوصیات هنری مکتب جلایری، به معرفی و بررسی کامل این نسخه ی خطی و هنرمندان آن پرداخته شده است. سپس نگاره های آن مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته و پس از بررسی نشانه های هفت مرحله عشق در اشعار عطار، عناصر و موتیفهای نگاره ها با این نشانه ها و تمثیلات تطبیق داده شده اند. تحقیق حاضر به روش کتابخانه ای و به شیوه ی توصیفی – تحلیلی انجام گرفته است.