تفسیرمفهومی وبررسی اشکال مختلف دگردیسی در گفتمان های مرتبط: از مسخ تا پساانسان گرایی: با بهره گیری از نظریه فوکو به کوشش توحید تیموری هدف این رساله، مطالعه و تحلیل صورت های مختلف دگردیسی، به عنوان درون مایه برجسته در سه گفتمان مرتبط است. همانگونه که فوکو در نظریه جامعه شناسی گفتمانی خود بر استخراج معنا در شرایط تاریخی تاکید دارد، این رساله به مطالعه دگردیسی، نحوه شکل گیری، ارتباط نظامی و مفاهیم مرتبط با آن در گفتمان های مرتبط می پردازد. درابتدا، مسخ به عنوان نوعی دگردیسی، درارتباط با گفتمان معناباختگی تجزیه و تحلیل می شود. درواقع مسخ، دگردیسی را براساس مراتب و نظام سیستمی گفتمان معناباختگی تعریف می کند. سپس دگردیسی ایدئولوژیک از دیدگاه گفتمان آخرالزمانی مورد مطالعه قرار می گیرد. این گفتمان، دگردیسی را عدم کارایی یک ایدئولوژی می داند که نتیجه آن عدم کارایی سوژه ها در تبیین هویت است و به تبع آن سوژه ها تغییر ماهیت و تغییر شکل می دهند. بر این اساس، موضوع پساانسانیت نیز مورد بررسی قرار می گیرد که برطبق ارا نظریه پردازان می توان آن را به دو دسته تقسیم کرد: فروانسان و فراانسان. بخش پایانی این تحقیق به بررسی دگردیسی تحت گفتمان علم می پردازد که این مفهوم را در کاربردی کردن علوم مختلف، تکنولوژی و برچیدن محدودیت ها با کمک دانش می بیند. به بیان دیگر، امکان بوجود آوردن چنین تغییری توسط علم توضیح داده می شود. درنتیجه، این تحقیق برآن است که دگردیسی را عمدتا در ارتباط با گفتمان های مرتبطی که توانایی عرضه آن را دارند دسته بندی کرده و اشکال مختلف ان را تحلیل نماید.