شبیه ساز پدیده ای نوین در عرصه پزشکی است که با ظهور اندیشه های اعمال آن در خصوص آدمی مناقشاتی را در میان متفکران اخلاقی، مذهبی و علمی به وجود آورده که نتیجه آن به صورت منع مطلق یا نسبی متبلور شده است. با توجه به تنوع گونه های این پدیده بساری از دولت های این پدیده نو ظهور را در کشور شان ممنوع اعلام کرده از انجام هر گونه تحقیقات در خصوص آن ممانعت به عمل آورده اند. برخی از کشور ها نیز صرفا با انجام شبیه سازی مولد مخالفت کرده و انجام تحقیقات را در این راستا مجاز دانسته اند. در این رابطه فعالیت های نیز در سطح منطقه ای و بین المل برای منع یا نظام مند نمودن شبیه سازی انسان صورت گرفته است که از اهمیت بیش از پیش مسیله برای پرداختن به مسایل حقوقی در این خصوص خواهیم پرداخت که در این راستا بحث از مباحث اخلاقی، دینی و آموزه ای بین المللی و وضعیت حقوقی داخلی برخی کشورها مورد توجه خواهد بود که در نهایت ما را به تعیین جایگاه این پدیده در فقه و نظام حقوقی کشورمان هنمون خواهد ساخت.