زیارت جامعه کبیره یکی از برترین زیارات است که با فقرات بلندش به اوج وجود ائمه اطهار و بلندی هستی آنان نظر دارد. متن زیارت جامعه کبیره به گونه ای است که هر منصفی صدور آن را غیر از معصوم محال عادی می داند.

مولف گرانقدر در این کتاب ارزشمند شبهات وهابیت در طول تاریخ را با پاسخهای علمی، مستدل، متین و قانع کننده رد کرده است. استاد اعظم در این اثر گران مایه بیش از هشتاد و شش معتبر که بیشتر آنها منابع اهل سنت می باشد استفاده نموده است. این کتاب حاوی سرفصلهای زیر می باشد: 1- اتحاد رمز پیروزی. 2- ابن نینیه، زمان، زندگی و اندیشه.3- وهابیت پیشینه فکری و کارنامه عملی. 4- مرزهای توحید و شرک در عبادت. 5- بدعت در دین. 6- زیارت قبور پاکان رسم انسانی، سنت رحمانی. 7- سفر برای زیارت مرقد پاک پیامبر (ص). 8- بزرگداشت قبور پاکان. 9- زندگی پس از مرگ یا حیات برزخی. 10- توسل به پیامبر و اولیای الهی. 11-شفاعت یا تطهیر و پالایش گناهکاران. 12-درخواست شفاعت از شافعان راستین. 13- مقامات و قدرت نمایی های اولیای الهی. 14- تبرک به پیامبر و آثار بازمانده از وی. 15-بزرگداشت موالید الهی. 16- نام گزاری فرزندان با پیشوند عبد و غلام. 17- عمل نیک و اهدای پاداش آن. 18- سوگند دادن خدا به حق بندگان برگزیده او. 19-سوگند به غیر خدا. 20- گریه بر فراق عزیزان

بخش اول:"کتاب شگفت" در آن محتوای کتاب نهج البلاغه از لحاظ کمیت، از این جهت که این کتاب تنها قسمتی از کلمات و فرمایشات مولی امیرالمومنین علی علیه السلام می باشد، سپس در این بخش نهج البلاغه از لحاظ کیفی، از جهت ویژگی بلاغت، فصاحت و چندجانبه بودن کلمات زیایی، تأثیر و نفوذ، اعترافات مخالفان، محدود نبودن سخنان حضرت به زمان و مکان بررسی شده است. بخش دوم: "الهیات و ماوراء الطبیعه" در آن مسائل مربوط به توحید و معرفت، الهیات و ماوراء الطبیعه مورد توجه قرار گرفته است. با تنوع این مباحث در نهج البلاغه که قسمتی از آنها از نوع مطالعه در مخلوقات و حکمت الهی می باشد ولی بیشتر بحثهای آن درباره توحید، بحثهای تعقلی و فلسفی است. سپس در این بخش ارزش تعقلات فلسفی در مسائل ماوراءالطبیعه، مقایسه و داوری نهج البلاغه با سایر مکتبهای فکری طرح شده است. بخش سوم: "سلوک عبادت" در آن عبادت از نظر اسلام، تلقی افراد از عبادت و درجات آن، عبادت از دیدگاه نهج البلاغه و ترسیم چهره عبادت و عباد در نهج البلاغه بیان شده است. بخش چهارم: "حکومت و عدالت" در آن اینکه مولی امیرالمومنین علی علیه السلام حساسیت خاص نسبت به مسئله حکومت و عدالت، اهمیت و ارزش فراوانی برای آنها قائل است، بررسی شده است.سپس در این بخش وظیفه توده مردم و نحوه برخورد با این مقوله، تأثیر اعتراف از طرف حکومت به حقوق مردم، نارسایی مفاهیم کلیسایی از نظر حقوق سیاسی، منطق نهج البلاغه در باب حق و عدالت، حکمران امانتدار است نه مالک؛مورد بررسی قرار گرفته است. بخش پنجم:"اهل بیت و خلافت" در آن سه مسئله اساسی، احقیت و اولویت اهل بیت علیهم السلام، انتقاد از خلفاء و سکوت تلخ، مداری حضرت علی علیه السلام و فلسفه آن، مطرح شده است. بخش ششم:"موعظه و حکمت" در آن مواعظ کتاب نهج البلاغه که بزرگترین بخش، تقریبا نیمی از آن را این بخش تشکیل می دهد. در این بخش مقایسه، عناصر موعظه ای نهج البلاغه مانند تقوا، زهد و پارسایی مورد بررسی قرار گرفته است. سپس در این بخش با اهداف و ابعاد مختلف زهد آشنا می شویم. بخش هفتم با عنوان "دنیا و دنیاپرستی" در این بخش پایانی نقطه مقابل زهد، یعنی دنیاپرستی که سخت نفی گردیده است، نظر نهج البلاغه در مورد ترک دنیا، نوع رابطه انسان با جهان، ارزش دنیا از نظر قرآن و نهج البلاغه، وابستگیها و آزادگیها، خودزبانی و خودفراموشی و چند نکات در رابطه با تضاد دنیا و آخرت، تابع گرایی و متبوع گرایی بیان شده است. در نگاه کلی اگر بخواهیم سیر ارتباط فصول کتاب که استاد شهید از آن بخش و بخشها تعبیر فرمودند و چرا از این فصل (بخش) به دیگری منتقل می شود؟ این مسئله را مورد ارزیابی قرار دهیم باید گفت که محتوای کتاب مذکور از لحاظ ساختاری از سه قسمت تشکیل یافته است: 1-انگیزه تدوین و ضرورت آن 2-معرفی کتاب نهج البلاغه جایگاه و اهمیت آن 3-بررسی محتوای کتاب نهج البلاغه از لحاظ اصول و ارکان دین و مسائل مربوط به آن 4-موارد مربوط به قسمت اول در مقدمه کتاب آورده شده است. موارد مربوط به قسمت دوم در بخش اول آورده شده است.موارد مربوط به قسمت سوم به ترتیب در بخشهای دوم تا بخش هفتم آورده شده است که در بخش دوم، اولین رکن دین، توحید با عنوان "الهیات و ماوراء الطبیعه" سپس در بخش سوم مسائل مربوط به توحید با عنوان "سلوک و عبادت" بررسی شده است. در بخش چهارم مسائل مربوط به رکن دوم دین، عدل و ارزش عدالت، وظایف متقابل مردم و حکومت می باشد که با عنوان "حکومت و عدالت" در همان بخش بررسی شده است. در بخش پنجم مسائل مربوط به امامت که یکی از ارکان دین می باشد، با عنوان "اهل بیت و خلافت" بررسی شده است. در بخش ششم با عنوان "موعظه و حکمت" که بخش اعظم کتاب نهج البلاغه را تشکیل می دهد، بعد از بررسی کردن چند تا عنصر تشکیل دهنده موعظه سپس با پرداختن به یکی از آنها که مسئله زهد و پارسایی می باشد، در واقع این بخش مقدمه و آمادگی برای بخش هفتم قرار گرفته است؛به این معنی که درست است که بخش ششم در مورد زهد بحث می کند ولی در جای خودش وقتی که هدف زهد گفته شود روشن کننده مفهوم دینی پرستی که در بخش هفتم آمده است، نیز هست زیرا زهد نقطه مقابل دنیاپرستی می باشد.