پژوهش حاضر با هدف بررسی مفهوم مادری از دید زنان ایرانی و به روش نظری? مبنایی انجام شده است. این تحقیق در پی این پرسش شکل گرفت که زنان چگونه مادری را معنا می کنند و چه درکی از این مفهوم دارند. چگونه درک افراد از این مفاهیم تحت تاثیر زمینه های اجتماعی وسیع تر و موقعیت خاص افراد شکل می گیرد. اطلاعات از طریق مصاحبه عمیق با سی نفر از زنان (اعم از صاحب فرزند و فاقد فرزند) جمع آوری شده است. این زنان متعلق به دو نسل می باشند. نسل اول متولدین سال های 1337 تا 1348 و نسل دوم متولدین سال های 1355 تا 1367 هستند. نسل اول, نسل انقلاب و جنگ ونسل دوم, نسل پس از جنگ می باشند که هر کدام از این دو نسل شاخصه های هویتی ویژه ی خود را دارا هستند. مصاحبه ها با استفاده از کدگذاری نظری تحلیل شده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد، تعریف زنان از مفهوم مادری در سطح انتزاع در هر سنی و در هرشرایط و باهر ویژگی به صورت یکسان میباشد و در تعریف مادری از تعابیر مشترک و بین الاذهانی استفاده می کنند. تمامی نمونه ها در اظهارات خود به مفاهیم محوری چون ایثار، نیاز، رسالت، فضیلت، تربیت و رشد اشاره داشته اند. اما استراتژی های آن ها در مواجهه با واقعیت مادری از تفاوت هایی برخوردار است. مادران در مواجهه با واقعیت مادری استراتژی هایی چون تغییر، ترجیح، تحدید، تعویق و انصراف را برگزیده اند.