به منظور بررسی اثر سطوح مختلف زئولیت و نیتروژن با باکتری آزسپیریلوم بر صفات رشدی و عملکرد و اجزای آن در گندم، آزمایشی در سال زراعی 90-89 به مدت یک سال زراعی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه گنبد کاووس به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. سطوح مختلف عامل زئولیت شامل مقادیر مصرف 0، 5، 10 و 15 تن در هکتار و سطوح عامل کود اوره 0، 75، 150 و 225 کیلوگرم و عامل باکتری در دو سطح تلقیح و عدم تلقیح اعمال شد. اثرات متقابل در بسیاری از صفات نظیر تعداد بوته قبل و بعد از پنجه زنی، تعداد پنجه، وزن خشک بوته، ارتفاع بوته، طول سنبله، تعداد سنبلچه، تعداد سنبلچه غیربارور، تعداد دانه در سنبله، درصد ازت در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود. اثر متقابل ازت و زئولیت تغییرات قابل توجهی را در صفات تعداد بوته قبل و بعد از پنجه زنی، روز تا سنبله دهی و روز تا رسیدگی فیزیولوژیک ایجاد کرد. بنابراین می توان گفت که توازن نسبی این دو فاکتور بر استقرار گیاه و طول دوره رشد اثرگذار بوده لیکن در هر صورت استفاده از هر دو عامل باعث افزایش این صفات شد. سایر اثرات متقابل هم روی صفات مربوط به استقرار گیاه و طول دوره رشد تأثیر مشابهی داشتند. در صورتی که عملکرد دانه و کاه بیشتر تحت تأثیر اثرات اصلی بود. بیشترین عملکرد دانه مربوط به ترکیبات تیماری است که شامل حداقل 150 کیلوگرم اوره و 5 تن زئولیت بود.