هدف این مطالعه بررسی رابطه بین تقاضای بیمه درمان مکمل در ایران طی دوره 1390-1374 می باشد. در این مطالعه سعی شده است با استفاده از مدل خودرگرسیون برداری (var) و روش هم انباشتگی یوهانسن- یوسلیوس و الگوی تصحیح خطای برداری، رابطه بین تقاضای بیمه درمان مکمل و عوامل موثر بر آن مورد بررسی وتجزیه وتحلیل قرار گیرد. نتایج آزمون هم انباشتگی یوهانسن – یوسلیوس، نشان می دهد که یک رابطه هم انباشتگی بلند مدت مثبت بین متغیرهای مذکور وجود دارد. به طوری که نتایج حاکی از این است که متغیرهای درآمد سرانه و نرخ باسوادی دارای رابطه مثبت و معنی دار و بین نرخ بیکاری، تورم و میزان حق بیمه تکمیلی درمان با تقاضای بیمه های درمان تکمیلی، رابطه عکس وجود دارد. نتایج جدول تجزیه واریانس نشان می دهد که در کوتاه مدت درصد باسوادی و نرخ تورم بیشترین تاثیر را بر تقاضای بیمه درمان دارند. در میان مدت، به ترتیب درصد باسوادی، درآمد سرانه، نرخ تورم و نرخ بیکاری بیشترین تاثیر را بر تقاضای بیمه دارند.