در این پژوهش که ارتباط و هماهنگی کلام امیرالمومنین علی7 را نسبت به قرآن کریم )کتاب هدایت ربّانی خدا( مدّنظر قرار داده و به تبیین اشارات قرآنی نهج البلاغه در محدوده خطبه های اوّل تا خطبه 91 می پردازد؛ مباحث را با یک بحث تحلیلی از رابطه امام علی7 و قرآن شروع می کند که در آن به جایگاه امام7 و نقش او در تبیین و تفسیر قرآن کریم و اشراف و آگاهی بالای او بر قرآن کریم سخن درمیان آمده است و طبعاً این دو منبع گرانبها باید در کنار هم و هماهنگ با هم مخاطبین خود را راهنما باشند. و پس از آن و طی چهار فصل به اشارات قرآنی نهج البلاغه مورد توجه قرار گرفته است چیزی که در این مجموعه بیشتر روشن می شود هماهنگی و وحدت موضوعات الهیات و روابط اجتماعی و اخلاقی قرآن با کلام حضرت امیر علی7 است بخصوص بحث خداشناسی (صفات و ویژگی خدا) در خطبه اوّل و خطبه 91 به تفصیل بیان شده است در این تحقیق 204 فراز از خطبه ها مورد بررسی قرار گرفته است و برای هر کدام موضوعی متناسب آمده است و 301 آیه شاهد آورده شده (در بعضی از فرازها دو یا بیش از دو آی? شاهد آمده) است. آنچه از مجموع این تحقیق استفاده می شود، رابطه وثیق و هماهنگ این دو گوهر گرانبها و هم نوایی روح قرآن و نهج البلاغه است.