از آغاز جنگ تحمیلی یکی از موضوعات کانونی مورد توجه شاعران، داستان های دلاوری ها و ایثار رزمندگان جبهه ها بود، بسیاری از شاعران در اشعار خود به بیان ارادت خویش نسبت به شهدا وآرمان هایشان پرداختند. برخی دیگر نیز که خود از رزمندگان جبهه بودند از نزدیک با بسیاری از ابعاد نهفته آن آشنا بودند و لذا بسیاری از ویژگی های فرهنگ جبهه در اشعارشان نمود یافت. پس از جنگ تحمیلی بسیاری از شاعران به سرودن مراثی و مداحی نسبت به شهدا وارزش ها وتمامی آنچه که پشت سرگذاشته شد، پرداختند. در این میان برخی از شاعران راهی دیگر را در بیان احساسشان نسبت به حادثه دفاع مقدس درپیش گرفتند. این راه جدید بهره گیری از طنز وطنزپردازی در زمینه دفاع مقدس است. اشعار طنزآمیزگلایه ها و انتقادهای شاعران است ازبی تفاوتی هایی که نسبت به خون شهدا وآرمان ها و یاد آنان در جامعه وجود داشت. چنین لحن و نگاهی در بیان احساسات شاعر نسبت به حوادث هشت سال دفاع مقدس وآنچه که باید به عنوان نتیجه این سال ها در نظر گرفته می شد، راهی جدید است که شاعر دفاع مقدس آن را برای سرودن اشعاری متفاوت برگزیده است. باید توجه داشت، آنچه که به عنوان طنز در این عرصه مورد توجه است صرفا طنزی نیست که خنده، تنها حاصل آن باشد بلکه حاصل چنین طنزی تامل، تاثر و در واقع تلخندی است که خواننده را با خود درگیر می کند. پژوهش حاضر می کوشد با روش توصیفی- تحلیلی وگردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای در شش فصل به تبیین طنز موجود در اشعار دفاع مقدس شاعران در سال های 1368 تا 1390 بپردازد و به بیان شگرد ها وشیو? آن همت گمارد. فصول عبارتند از: 1- مقدمه 2-کلیات طنز وطنز پردازی 3- دفاع مقدس، ادبیات وشعر 4- طنز و شعردفاع مقدس 5- بررسی اشعار طنزآمیز دفاع مقدس 6- نتیجه گیری