بر اساس ادبیات نمایندگی، پرداخت سود نقدی به سهامداران از یک سو کاهش جریان های نقدی آزاد و کاهش احتمال سرمایه گذاری در پروژه های سرمایه گذاری غیربهینه و از سوی دیگر افزایش نظارت مستمر بر مدیران به وسیله بازار سرمایه را به دنبال دارد. بر این اساس، سیاست تقسیم سود به عنوان یکی از ساز و کارهای کاهش تعارضات نمایندگی مطرح می شود. از این رو، در پژوهش حاضر به بررسی تاثیر ساز و کار های حاکمیت شرکتی بر خط سیاست تقسیم سود در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. نمونه مورد بررسی شامل 60 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1380 الی 1390، و روش آماری مورد استفاده مدل رگرسیون حداقل مربعات معمولی داده های ترکیبی به روش اثرات ثابت و مدل رگرسیون لجستیک است. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر این است که نوع حسابرس به عنوان معیاری از کیفیت حسابرسی، و اندازه هیأت مدیره، نسبت اعضای غیرموظف هیأت مدیره، و استقلال رئیس هیأت مدیره از مدیرعامل به عنوان معیارهای ساختار هیأت مدیره تأثیر معناداری بر سیاست های تقسیم سود در شرکت های مورد بررسی ندارد. با این وجود، سیاست های تقسیم سود تحت تأثیر ساختار مالکیت قرار دارد.