ماهیان در اندازه¬های متفاوت پتانسیل رشد متفاوتی از خود نشان می¬دهند که ممکن است به قابلیت استفاده از پروتئین و انرژی این ماهیان مربوط باشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر سطوح غذادهی و اندازه ماهی بر متابولیسم انرژی و پروتئین ماهی قزل¬آلای رنگین¬کمان انجام شد. در این تحقیق اثر دو فاکتور اندازه ماهی و سطوح غذادهی وجود داشت. بر اساس این دو فاکتور، شش تیمار آزمایشی با استفاده از سه سطح غذادهی (متابولیسم پایه، بینابینی و حدود اشباع) و دو گروه وزنی ماهی (با میانگین 93/2±02/43 و 74/6±32/231 گرم) بر طبق آزمایش فاکتوریل 3×2 تعیین شد. سه تکرار به ازای هر تیمار وجود داشت و آزمایش به مدت 59 روز به طول انجامید. در این تحقیق یک جیره غذایی بر اساس نیاز قزل آلای رنگین¬کمان تنظیم شد و به منظور تعیین قابلیت هضم از اکسید کروم به عنوان یک مارکر در این مطالعه استفاده شد. در پایان آزمایش فراسنجه¬های طول، وزن و قایلیت هضم¬پذیری تعیین شد. نتایج این تحقیق نشان داد که ضریب رشد ویژه در ماهیان ریزتر بالاتر از ماهیان درشت¬تر می¬باشد، ولی ضریب تبدیل غذایی با افزایش وزن ماهی بهبود یافت (05/0p<). نتایج هم¬چنین نشان داد که اثر متقابل معنی¬دار بین سایز بدن و سطوح غذادهی بر میزان افزایش وزن بدن، وزن نهایی و نرخ رشد ویژه وجود دارد (05/0p<). ترکیب بدن تحت تأثیر سطوح غذادهی و سایز ماهی بود و با افزایش غذادهی و وزن ماهی میزان چربی و پروتئین بدن افزایش یافت (05/0p<). با این وجود اثر متقابل بین وزن بدن و سطوح غذادهی برای ترکیب بدن معنی¬دار نبود (05/0p>). اندازه¬گیری هضم¬پذیری نشان داد که وزن و سطوح غذادهی به صورت معنی¬دار هضم¬پذیری پروتئین، چربی، انرژی و ماده خشک را در قزل¬آلای رنگین¬کمان تغییر داد (05/0p<) و با افزایش میزان غذا هضم کمتری از غذا انجام گرفت. نیاز پایه انرژی و پروتئین در ماهیان قزل¬آلا نیز وابسته به وزن ماهی بود و ماهیان وزن بالا نیاز پایه بیشتری در مقایسه با ماهیان وزن پایین نشان دادند. نتایج هم¬چنین نشان¬دهنده این است که ماهیان سایز بزرگ، کارایی بالاتری برای ذخیره انرژی و پروتئین در بدن نسبت به ماهیان سایز کوچک دارند. در نتیجه وزن ماهی/ یا اندازه ماهی به عنوان یک پارامتر مهم با اثر بر فرایندهای متابولیسمی ماهی می¬تواند سرعت رشد در ماهی را تحت تاثیر قرار دهد.