کودکی، دوران خیال پردازی و اکتشاف است. همه چیز تازه است. همه چیز کنجکاوی را برمی انگیزد. هیچ جا چندان پرخطر و هیچ چیز چندان پرارزش و هیچ مانعی چندان غلبه ناپذیر نیست. بی باکانه راه خود را در جهانی که می بیند و می شنود، و به او پاسخ می گوید، می یابد. چنانچه از جستجو بازش دارند، یا راه بر او ببندند، از ناکامی فریاد می کشید. طبیعت کودک، نیازمند تجربه و تایید است. همه چیز برای آن که کودکان افرادی منحصر به فرد شوند پیشاپیش در آن ها به ودیعه گذاشته شده است. تنها باید آن را فهمید و به آن ارج نهاد و اجازه فعالیت خودانگیخته را به کودکان داد و محیطی سرشار از یادگیری برایشان فراهم آورد تا زندگی را نه یک باغ گل سرخ، بلکه پدیده ای جادویی بدانند. ما به عنوان بزرگسال ممکن است سخت به خاطر بیاوریم که بچه بودن چه معنایی داشت؛ ولی اعتقاد بر این است که هر کودکی منحصر به فرد است و خلاقیت و خرد خاصی دارد که مختص خود اوست. بچه ها در دنیایی متفاوت از بزرگسالان زندگی می کنند و ما تا حد زیادی از آن بی خبریم. این وظیفه ماست که محیطی برای آن ها فراهم کنیم که امن و پرورش دهنده و تک تک اجزا آن خود آموزش دهنده باشد تا کودک بتواند درآن محیط تا آنجا که در توان دارد، بهترین شود. حال آن که کودکان بی سرپرست علاوه بر داشتن شرایط خاص سنی دارای روحیات خاص خود هستند و در زندگی نیاز به انگیزه بیشتری برای ادامه مسیر و آماده شدن برای حضور در اجتماع دارند که باید به این بعد از شخصیت آن ها توجه شود. فضای زندگی این کودکان باید موجب باروری جسمی، روحی، فکری، احساسی و اجتماعی او شود. به خوبی پیداست که معماری می تواند نقش بسزایی در تحقق این امر داشته باشد. معماری و ساختن فضایی مناسب برای کودکان موثرترین نقش را در ایجاد آسایش محیط رشد جسمی و فکری آنان دارد. در این راستا می توان از طبیعت که کودکان بیشترین ارتباط را با آن برقرار می کنند نهایت استفاده را نمود. چرا که طبیعت علاوه بر اینکه باعثبرقراری ارتباط میان کودک و محیط می شود برای او احساس امنیت را به ارمغان می آورد. در این پروژه سعی بر آن است که بر اساس روان شناسی کودک و اهمیت دوران کودکی بر شخصیت آینده کودکان به خصوص کودکان بی سرپرست، با توجه به نقش بسیار موثر طبیعت در روحیات و شکل گیری شخصیت کودکان، راهکارهایی برای طراحی فضاهای نگهداری کودکان بی سرپرست ارائه شود. در این راستا از مطالعات کتابخانه ای و مطالعات تطبیقی در زمینه ی شناخت موضوع بهره گرفته ایم و در نهایت به چهارچوبی برای طراحی دهکده کودکان بی سرپرست و فضایی برای کودکان با امکان بهره گیری از طبیعت رسیده ایم که پیش نیازی برای طراحی بوده است.امید است نتایج حاصل شده سبب جلب توجه مدیران به تاثیرات طبیعت و بهره گیری از آن در مراکز نگهداری، آموزشی و تربیتی کودکان گردد.