قلمزنی به عنوان یکی از اصیلترین وکهن ترین رشته های هنرهای سنتی به شمار می آید که از قدیمی ترین میراث بشر از ازمنه قبل از تاریخ محسوب میشود. وسعت تنوع و فراگیری مکشوفات آثار قلمزنی در سرزمین پهناور ایران چنان چشمگیر بوده که فرصت مناسبی را برای پژوهش در حوزه تاریخ وفرهنگ و زندگی اجتماعی ادوار کهن تا دوره تکامل و معاصر جوامع انسانی را فراهم میکند . این حوزه فرهنگی بسترساز بهره گیری ازظرفیت های بالقوه وبا لفعل نمودن آن درداخل کشور است که میتوان از آن بهره برداری مادی، فرهنگی، هنری، گردشگری و کارآفرینی و اشتغالزایی را طلب نمود.با توجه به موارد ذکر شده این پژوهش به روش تحلیلی-توصیفی و استفاده از اطلاعات کتابخانه ای و اسنادی و میدانی به معرفی رشته قلمزنی پرداخته و تمام مراحل از جمله مواد اولیه و ویژگی آنها ، ابزار کار، لوازم و مصالح کاربردی ، طرحها ونحوه اجرا ، را مورد بررسی قرار گرفته تا شاید به خواست پروردگار متعال، منبعی مناسب برای آموزش آکادمیک قلمزنی با هدف تربیت متخصصین متبهر و کارا و پویا برای اجرای فعالیتهای منسجم در این رشته در جهت یافتن معضلات وریشه یابی آسیب های وارد شده بر پیکره این هنر اصیل وبا بهره گیری از علم روز وهمسو شدن با پیشرفت تکنولوژی بتوان حیاتی دوباره به آن داد تا بتواند شکوه پیشین خود را باز جوید. با ایجاد تحولات اساسی در نحوه تدریس و نو نگرش و تغییر در روش آموزش قلمزنی مقدمات ورود آثار قلمزنی را در چرخه اقتصاد با نقشی پر رنگتر توسط دانشجویان وهنر جویان را پی ریزی نمود.