توامندسازی در حیطه ی ادبیات نوجوان مخاطب را به آنسو هدایت می کند که شخصیت ناتوان داستان همواره برای رهایی از قید و بندها و کمبودهای ناشی از ناتوانی اش به واسطه های توانا پناه می برد.این درحالیست که کمک خواستن به خودی خود می تواند به شکل های وخیم تری از طردشدگی و ضعف بیانجامد که پیامدهای سنگین تری هم برای فرد ناتوان و هم اطرافیانش در بر دارد. مباحث «گروه»، «واسطه»، «برنامه ریزی»، «راهبرد» و «چاره اندیشی» که از تعاریف تونمندسازی سادان استخراج شده اند شخصیت اصلی داستان و جریان (اتفاقات) رمان را مورد بررسی قرار می دهد تا در پایان گونه ای از تغییر و توانمندسازی مستقل از هر نوع مداخله ی واسطه های بیرونی ارائه شود.