از دیرباز طراحی سازه ها در برابر زلزله از مهمترین مسایل مهندسی سازه به شمار می آید. از آنجا که کشور ایران در ناحیه لرزه خیزی واقع است؛ طراحی سازه های ایمن و مقاوم در برابر زلزله از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. مبحث دهم مقررات ملی ساختمان با عنوان “طرح و اجرای ساختمان های فولادی” شامل حداقل ضوابط و مقرراتی است که با رعایت آنها شرایط ایمنی، قابلیت بهره برداری و پایایی سازه های فولادی فراهم می شود. از آنجا که درویرایش جدید مبجث دهم مقرارات ملی ساختمان روش ضرایب بار و مقاومت جایگزین روش طراحی تنش مجاز شده است، در این تحقیق تلاش می شود روش جدید مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. برای این منظور با استفاده از دستورالعمل بهسازی لرزه ای ساختمان های موجودمنتشرشده در نشریه 360 و استاندارد 2800 این روش مورد ارزیابی قرار می گیرد. بدین منظور در این مطالعه یک سازه واقعی با استفاده از روش ضرایب بار و مقاومت طراحی گردید سپس به کمک نرم افزارهای sap2000 و perform تحلیل بار افزورن (پوش اور) و ارزیابی لرزه ای سازه صورت گرفت. در پایان عدم نیاز یا نیاز تمامی اعضای سازه به بهسازی لرزه ای مورد بررسی قرار گرفت.