در این تحقیق به بررسی تاثیر انواع محافظ کاری – شرطی و غیر شرطی- به رفتار سرمایه گذاری شرکت ها پرداخته شده است. از یک سو، محافظه کاری شرطی مدیران را وادار می سازد تا زیان پروژه های سرمایه گذاری در زمان مشخصی تعیین گردد که همین امر موجب می شود تا مدیران ریسک گریز از این موضوع که شهرت، اعتبار و پاداش آنها به واسطه شناسایی اینگونه زیان ها به مخاطره افتد، به احتمال کمتری پروژه های سرمایه گذاری حتی با خالص ارزش فعلی مثبت را بپذیرند. از سوی دیگر، محافظه کاری غیر شرطی از آنجایی که ممکن است یکی از عوامل کاهش نوسان سود به حساب آید، احتمال انجام فعالیت های سرمایه گذاری توسط شرکت ها را افزایش می دهد. بنابراین، با توجه به آن چه گفته شد، انواع محافظه کاری ممکن است بیانگر رفتار سرمایه گذاری شرکت ها به حساب آید. جهت بررسی این موضوع 77 نمونه از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1392-1388 انتخاب و با روش داده های ترکیبی با استفاده از نرم افزار eviews مورد آزمون قرار گرفتند. در این تحقیق به جهت کاهش نوسان اندازه گیری ناشی از محافظه کاری از محافظه کاری استاندارد استفاده شده است. نتایج نشان داد که محافظه کاری شرطی با رفتار سرمایه گذاری رابطه منفی و معناداری دارد. در مقابل محافظه کاری غیر شرطی بیانگر وجود رابطه مثبت و معنادار آماری با رفتار سرمایه گذاری داشته است. نتایج این تحقیق می تواند برای سرمایه گذاران از این جهت که در تصمیم گیری محافظه کاری را مورد توجه قرار دهند، استفاده شود.