نیروی انسانی هر سازمان به عنوان مهمترین منبع راهبردی، در رسیدن به هدف های سازمانی نقش مهمی را ایفاء نموده و نیروی محرکه سازمان محسوب می شود. عامل رهبری با اهمیت ترین و با ارزش ترین عاملی است که نقش بسزایی در تحقق رضایت شغلی ایفاء می نماید. از آنجا که روحیات و رفتارهای رهبران، محرک های نیرومند موفقیت کاری به شمار می روند، لذا انتخاب شیوه مناسب رهبری بسیار حائز اهمیت است. از این رو هدف اصلی پژوهش تبیین اثر سبک رهبری بر رضایت شغلی کارکنان در واحدهای صف و ستادی بانک سپه می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان شاغل در واحدهای صف (شعبه) و ستادی (ادارات) بانک سپه شهر تهران به تعداد 4568 نفر تشکیل می دهند که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی 354 نفر بعنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. به منظور گردآوری داده ها از دو پرسشنامه استاندارد سبک رهبری (میلر، 1913 ترجمه مقیمی، 1385) و رضایت شغلی jdi استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی به کمک نرم افزار 21 spss بهره گرفته شد. از آزمون کولموگروف اسمیرنوف، آزمونی تی تک نمونه ای، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و در نهایت به منظور آزمون فرضیات از رگرسیون دو متغیره ساده استفاده گردید. یافته های تحقیق حاکی از آن بود که سبک رهبری اثر مثبت و معناداری بر رضایت شغلی کارکنان بانک سپه دارد. در این میان سبک رهبری اقتدارگری مستبدانه دارای اثر منفی و سه سبک دیگر( سبک رهبری اقتدارگری خیرخواهانه، مشورت جویانه و مشارکت جویانه) دارای اثر مثبت بر رضایت شغلی می باشند که در این میان، سبک رهبری مشارکت جویانه تاثیر بیشتری را نسبت به سایر سبک ها بر رضایت شغلی دارد. همچنین نتایج نشان داد که سبک رهبری اقتدارگری خیرخواهانه سبک غالب در جامعه مورد مطالعه می باشد. بعلاوه وضعیت رضایت شغلی کارکنان در جامعه مورد مطالعه مطلوب نمی باشد. واژگان کلیدی: سبک های رهبری لیکرت، رضایت شغلی، بانک سپه