بررسی اثربخشی آموزش بهداشت خواب بر بهبود اختلالات خواب پرستاران بیمارستان شهید صدوقی یزد

مقدمه: پرستاران به علت شب کاری مستعد اختلال خواب هستند. به منظور پیشگیری از خطاهای حرفه ای، تعالیم مفاهیم آموزش بهداشت خواب به پرستاران پیشنهاد می شود. هدف این مطالعه بررسی اثر بخشی آموزش بهداشت خواب بر بهبود اختلال خواب پرستاران می باشد تا منجر به تامین شرایط مطلوب کاری در بین این گروه گردد. روش بررسی: مطالعه نیمه تجربی حاضر به روش field trail با طرح after and before انجام شده است. داده ها با استفاده از پرسشنامه های دموگرافیک و(the epworth sleepiness scale (ess، smii ( sleepmed insomnia index) و (insomnia severity index) isi جمع آوری شد. ابتدا پرسشنامه ها بین 207 نفر از پرستاران توزیع و تعداد صد100 نفر پرستار مبتلا به اختلال خواب شناسایی شد که پس از برگزاری 4 جلسه آموزشی 66 پرسشنامه با استفاده از نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که از 207 پرستار 3/48% دارای اختلال خواب بودند. همچنین مشخص شد که وضعیت اختلال خواب با فاکتورهایی نظیر سن، جنسیت، وضعیت تاهل، سابقه کاری، تعداد فرزندان، نوع نوبت کاری و رضایت شغلی ارتباط معنی دار ندارد. در بررسی رابطه آموزش بهداشت خواب با کاهش اختلال خواب مشخص شد که وضعیت اختلال خواب پرستاران بعد از دوره آموزشی بهبود یافته است که با توجه به 055/0 p= این ارتباط به طور نسبی معنی دار است. نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای اختلال خواب در پرستاران، عوامل دیگری همچون ویژگیهای ساختمانی محیط بیمارستان و اختلالات روان پزشکی نظیر افسردگی و اضطراب نیز باید مورد بررسی قرار گیرد. ضمناً آموزش بهداشت خواب به تنهایی موثر نبوده و باید در ترکیب با سایر روش های درمان رفتاری-شناختی به کار گرفته شود.