نقد جامعه شناسانه ی ادبیات ناظر بر نگاهی محتوا محور به متون ادبی است که ،ضمن آن که دریافت های زیبایی شناسانه را در حاشیه می گذارد، شنیدن صداهای پنهان و کشف مضمون های نهانی آفرینش های ادبی را در کانون توجه خود قرار می دهد. رمان به منزله ی نوعی از ادبیات که زاده ی دوران مدرن است محمل مناسبی برای بازنمایی فضای جامعه است و زنان به مثابه ی نیمی از کنشگران جهان اجتماعی در مقام ابژه و سوژه در شکل گیری...

در طی یک قرن اخیر، ترجمه بی شک در تحول فرهنگی و اجتماعی جامعه ی ایران نقشی کلیدی ایفا کرده است. در سال های گذشته، مترجمان ایرانی، در حوزه های مختلف علمی و فرهنگی، فعالیت های چشمگیری انجام داده اند. این فعالیت ها به امروزی شدنِ جامعه ی ایرانی کمک شایانی کرده است. ترجمه ی گنجینه های علمی، فرهنگی و هنریِ سایر کشورها، زمینه ساز آشنایی جامعه ی ایرانی با آخرین تحولات و دستاوردهای جهان و نیز شکل گیری مو...

نقد کهن الگویی از انواع نقد اسطوره ای است که بیش تر بر نظریات یونگ در مورد ناخودآگاه جمعی و صور ازلی تأکید دارد. در نظر یونگ، کهن الگوها آن دسته از صور ازلی و نوعی اند که در عمق ناخودآگاه جمعی انسان ها، به صورت بالقوه وجود دارند و خفته اند. این صور کهن و اساطیری، می توانند در هنر و ادبیات تجلی یابند. در حکایت «پادشاه و برهمنان» کلیله و دمنه، کهن الگوهای آنیمای مثبت و منفی و پیر خردمند را به ترت...

این مقاله فاقد چکیده می​باشد.

عشق مولانا محمّد اقبال لاهوری به حضرت مولانا جلال الدّین محمّد بلخی معروف به مولانا روم، بسیار و الهانه و عاشقانه و آشکار است. او مولانا را با نام ها و صفات مختلف که از آنها احترام و ارادت خاص وی نسبت به مولانای روم ظاهر می شود، صدا می کند، مانند: مولانا، مولوی، مولانا روم، مولوی رومی، جلال، ملّا، جلال، رومی، پیر رومی، پیر حق سرشت، پیر یزدانی، پیر عجم، مرشد روم، سالار روم و آخوند روم، حکیم پاک زاد ...

چکیده زرد برگی یا کلروز آهن یکی از مهمترین مشکلات تغذیه ا ی بسیاری از گیاهان به ویژه درختان میوه و زینتی در دنیا می باشد که غالباً بر روی گیاهانی که در خاک های آهکی و قلیایی مناطق خشک رشد می کنند، مشاهده می شود. در شهرستان اصفهان، کلروز آهن بسیار شدید بوده بطوریکه منظر? خیابان ها و پارک های شهر اصفهان را که درخت اصلی آن چنار است، بشدت تحت تأثیر قرار داده است. این پژوهش با هدف ریشه یابی مهمترین ...

یکی از بیتهای مثنوی معنوی که چند و چونی بسیار برانگیخته است؛ و گزارشهایی ناساز از آن کرده اند، بیتی است در دفتر سوم از این دریای توفندۀ راز که پیر نهانکار و بلخ در آن به شیوۀ اندیشمندان مشایی از عقل سخن رانده است: عقل اوّل راند بر عقل دوم، ماهی از سرگنده گردد نی ز دُم پیچش و دشواری این بیت در پارۀ دوم آن و در واژه «گنده» است؛ پاره ای از گزارندگان مثنوی آن را گُنده خوانده اند، به معنی بویناک؛ و پار...

این مقاله فاقد چکیده می​باشد.