در میان متون ادب فارسی، ده منظومه به نام‌های ویس و رامین، اثر فخرالدین اسعد گرگانی، خسرو و شیرین، هفت‌پیکر، شرف‌نامه و اقبال‌نامة نظامی گنجه‌ای، گل و نوروز و همای و همایون خواجوی کرمانی، جمشید و خورشید سلمان ساوجی، بهرام و گل‌اندام از امین‌الدین صافی و همای‌نامه وجود دارد که دارای ویژگی‌های نوع ادبی رمانس‌اند. اختلاف زمانی در روایت رمانس‌های منظوم و گستردگی جغرافیایی این منظومه‌ها، روساخت آنها ...

مقالۀ حاضر از منظر شخصیت‌پردازی و تکوین شخصیت قهرمان، به بررسی تذکرۀالاولیای عطار نیشابوری می‌پردازد و به‌عنوان نمونه، چهار روایت از این متن (ابراهیم ادهم، حسن بصری، بایزید بسطامی و حلاج) را برای بررسی برگزیده‌ است. در این بررسی که براساس نظریۀ نورتروپ فرای انجام شده است، ذکر می‌شود که الگوی قهرمان در تذکرۀالاولیاء به الگوی قهرمان در گونۀ ادبی رمانس نزدیک است و همان‌گونه که در رمانس، قهرمان صور...

ویلیام ل. هاناوی2(تـ.1929م) استاد بازنشسته مطالعات آسیایی و خاورمیانه دانشگاه پنسیلوانیاست. او در سال 1970م در دانشگاه کلمبیا از رساله دکتری خود با عنوان رمانس¬های عامیانه ایرانی قبل از دوره صفوی دفاع کرد. هاناوی رساله خود را بدون تغییر و به صورت تایپ ماشینی در سال 1972م به مؤسسه «میکروفیلم های دانشگاهی، شرکت زیراکس3 واقع در ان آربور میشیگان4 برای نشر سپرد. او آثار دیگری نیز درباره زبان فارسی، ...

در این مقاله به بررسی معنایی و آرکی تایپیِ تصاویر موجود در داستان سیاوش بر اساس نظریّات نورتروپ فرای می پردازیم. به این منظور، ابتدا نقش این تصاویر در نظام سنّت ادبی مورد بررسی قرار می گیرد؛ به نحوی که معنای حاصل از آن و تداعی هایی که اثر در ذهن اجتماع ایجاد کرده، مورد توجّه قرار می گیرد. سپس الگوهای اسطوره ای کهنی که سازندۀ تصویر های روایی این داستان بوده اند، بررسی خواهند شد. لازم به ذکر است که ب...

داستان «امیرارسلان نامدار» یک نقالی شبانه در خواب گاه ناصرالدین شاه قاجار بود که توسط نقال باشی دربارش‏، نقیب الممالک، پرداخته و به قلم دختر شاه به رشته تحریر درآمد و علیرغم فضای اشرافی شکل گیری خود، به سرعت تبدیل به محبوب ترین و مشهورترین قصه عامیانه فارسی گردید. متاسفانه آثاری این چنین به دلیل ویژگی عامیانه بودن خود، هرگز آن­چنان­که باید و شاید مورد مطالعات ادب پژوهانه و خصوصاَ نمایش پژوهانه ق...

داستان سمک عیّار از قصه های بلند عامیانۀ ایرانی اواخر قرن ششم هجری است. فرامرز بن خداداد بن عبدالله کاتب ارجانی، مؤلف آن، داستان سمک عیّار را از قول شخصی به نام صدقه بن ابی القاسم شیرازی به شیوۀ سوم شخص نوشته است. زبانِ این اثر ساده و روان، جمله ها ساده و کوتاه و گاه بریده بریده، و قصه گو شیوۀ ایجاز را برگزیده است که همۀ آن ها از ویژگی های نثر گفتاری یا محاوره است. سمک عیّار اثری حماسی ـ تخیلی است ...

«عیّاران» یکی از عناصر ثابت و شکل دهنده به فضای سنّتی داستان های عامیانه هستند که- بدون هیچ تردیدی بخش قابل توجهی از ادبیات فولکلوریک ما را به خود اختصاص داده اند- آنگاه که این گونه از قصه ها و داستان ها علاوه بر دارا بودن مضامین حماسی-شوالیه ای، با ماجراجویی های عاشقانه همراه باشند «رمانس» خوانده می شوند. از آنجا که این دو ویژگی در هم? داستان هایی از این دست ثابت است، در این پایان نامه به طور وی...

امروزه مفهوم برون زبان گرایی روزبروز اهمیت بیشتری بین یادگیرندگان زبان پیدا می کند.توانایی ارائه نشانگرهای کلامی در ژانر های مختلف ممکن است به عنوان نشانگری از قابلیت برون گرایی باشد.نشانگرهای کلامی بصورت تصادفی به جمله ها الحاق نمی شوند بلکه تحت شرایط مکالمه ای مشخص بکار میروند. این شرایط مکالمه ای ممکن است یک ژانر خاصی تداعی کند که در نتیجه منجر به استفاده از نشانگرهای کلامی متفاوت میگردد.با ...