انتخاب نوع مدل مدیریت شهری، بازتابنده‎ی نگرش حاکم بر تنظیم روابط شورا و شهرداری و مهم تر از همه، بیانگر میزان مشارکت و قدرت اجرایی است. یکی از گفتمان‎های مهم در تعیین مدل مدیریتی برتر، تعیین چگونگی اداره‎ی شهر و قرارگیری قدرت در دست مدیران شهری است. از سوی دیگر، مدل اداره‎ی شهر رابطه‎ی نزدیکی با حل یا ایجاد مسائل شهری دارد. از بررسی مدل مدیریت شهری در کلان‎شهر تهران چنین برداشت می‎شود که نوع مد...

همان گونه که همگی «ما» در محیط شهری زندگی می کنیم، اما اغلب احساس می کنیم که کنترل کمی بر نیروهای شکل دهنده آن داریم. سوال روشنی که به ذهن متبادر می شود آن است که چه کسی یا گروهی و براساس چه منافعی، این شرایط را شکل داده و تغییر و تحول در محیط مصنوع را سازماندهی می کنند؟ و آیا فرایندهای منجر به این شرایط، طبیعی تلقی می شوند یا تحمیلی؟ بر این ذهنیت رابطه ی قدرت شهری و فضای شهری در چهار منطقه شهر...

این نوشتار، نگاهی انتقادی به فرایند سنتی برنامه ریزی شهری دارد و تلاش ما معطوف به ارتقای جایگاه برنامه ریزی شهری در ایران است. این مقاله با تاکید بر نقش نادیده گرفته شده ی عامل قدرت در فرایند سنتی برنامه ریزی شهری نشان می دهد که چگونه برنامه ریزی شهری متداول، تحت تاثیر این عامل، از فرایند مورد انتظار حامیانشان منحرف می شود و قدرتمندان در آن دست بالا را در اختیار می گیرند. در این مطالعه، نقش قدر...

فضای شهری مثل هر اجتماعی نمی تواند جدای از مناسبات قدرت وجود داشته باشد. روابط قدرت در تاروپود شهر که از حدود تصاویر و نوشته های فضای شهری بسی فراتر می رود، تنیده شده است و این امری مختص به یک زمان یا مکان خاص یا سیستم اقتصادی یا سیاسی خاصی نیست، در حقیقت شهر بدون روابط قدرت وجودی انتزاعی است. سه لایه فضای شهری که لوفور تحت عنوان عمل فضایی، فضای ذهنی و فضای ساکنین از آنها نام می برد، مبین ارتبا...

تاکنون آثار مهمی پیرامون فرایند طراحی شهری و انواع آن انتشار یافته است با این حال، به نظر می رسد که جنب ههای تشابه و تفاوت گونه های متنوع آن هنوز به طور کافی بررسی نشده و مدلی ازگونه بندی فرایندها که تبیین کنندۀ ابعاد تشابه و تفاوت و مفروضات نظری آنها باشد مطرح نگردیده است. هدف این مطالعه جستجوی پاسخ برای سه پرسش است: 1.آیا برای طراحی شهری فرایندی یگانه و منحصر به فرد هست و یافرایندهای چندگانه ...

نظام مدیریت شهری ایران به سبب تمرکز در ساختار سیاسی- مدیریتی کشور نسبت به سیستم های فرادست و نظام های ملی و منطقه ای دارای رابطه ای خطی - عمودی و یک سویه ای است که آن را به سوی مدیریتی منفعل سوق داده است. به دنبال آن عدم فقدان انسجام کافی در تعاملات سیستمی با سطوح فرودست و داخلی آن را تبدیل به مدیریتی نامنسجم نموده است و در نهایت از نظر ابعاد محیطی نیز مدیریت شهری ایران به دلیل عدم برخورداری از...