هدف این پژوهش بررسی رابطه ی بین استتیک و سیاست در آثار ژاک رانسیر است. بدین منظور می بایست هر دو اصطلاح، یعنی استتیک و سیاست را از نو تعریف کنیم. به عقیده ی رانسیر استتیک همان بخش بندی و توزیع محسوسات، مکان ها و زمان است. به عبارتی، شرایطی است که در آن ما چیزها را تجربه می کنیم. به بیان دیگر، استتیک شرایطی است که در آن چیزها گفتنی، رویت پذیر و شنیدنی می شوند. بنابراین، این اصطلاح به معنای کانتی...

این تحقیق نگاهی است تطبیقی میان آرا و نظریات ’ژاک رانسیر‘، فیلسوف رادیکال چپ و ’آگوستو بوال‘ کارگردان و نظریه پرداز تئاتر سرکوب شدگان. آن چه در این هر دو مورد بررسی قرار می گیرد، نظریات برابری خواهانه و رادیکال آن ها در مورد ذات تئاتر و به خصوص مسئله-ی تماشاگری است. پرسشی که این هر دو از آن می آغازند ’پارادوکس تماشاگر‘ افلاطون است، اینکه وجود تماشاگر لازمه ی هستی تئاتر است اما ذات تماشاگری به م...

سیاست در دستگاه فکری رانسیر، تلاشی برای نشان دادن آن به‌مثابۀ سازوکاری زیبایی‌شناختی است. بدین شکل به‌جای آنکه سیاست به‌کارگیری یا تلاش برای کسب قدرت باشد، پیکربندی جهانی ویژه است. در این راستا، رانسیر بر آن است که ماهیت زیبایی‌شناختی سیاست را نه به‌عنوان یک جهان ویژۀ مجرد، بلکه به‌عنوان یک جهان ناسازگار بازتعریف کند. جهانی که به برسازی شکل جدیدی از حس مشترک و افق جدیدی از...

این نوشتار بر آن است تا زاویه‌ای از معنای متحول امر اجتماعی و اندرکنش آن با امر سیاسی را در دهه­های متاخر، با تبیین مبانی نقد و بازاندیشی ژاک رانسیر نسبت به جامعه‌شناسی‌سیاسی...

مقالۀ حاضر به امکان حضور دموکراتیک مخاطب در هنرهای مشارکتی می پردازد و این موضوع را در نمونه هایی از اکتیویسم هنری بررسی می کند. چارچوب نظری مقاله بر مبنای نظریات والتر بنیامین دربارۀ هنر دموکراتیک و ژاک رانسیر دربارۀ ارتباط بین هنر و سیاست بنیان گذاشته شده و در پی جستجوی ویژگی های دموکراتیک هنر مشارکتی در دو نمونۀ «جنبش انسان ایستاده» در ترکیه به عنوان یک کنش سیاسی - هنری، و همچنین «دهکدۀ هنره...

اندیشه‌ی گذار از جهانی‌شدن، سال‌هاست که در حوزه‌ی نخبگی و آکادمیک – به ‌ویژه در غرب - مطرح است. این موضوع اگرچه در بنیان خود، اقتصاد محور است، اما دارای مبانی فرهنگی و هویتی جدّی‌‌ای نیز هست. در فرایند این گذار، در مؤلّفه‌ها، اصول، نشانه‌ها، مدلول‌ها و مصادیق، فرایندها، ساختارها و رویکردها، بازخوانی‌هایی اساسی صورت گرفته است. یکی از این مفاهیم که در گذار به عصر پَساجهانی‌ شدن دستخوش تحول بسیار شده...

مقالۀ حاضر به امکان حضور دموکراتیک مخاطب در هنرهای مشارکتی می‌پردازد و این موضوع را در نمونه‌هایی از اکتیویسم هنری بررسی می‌کند. چارچوب نظری مقاله بر مبنای نظریات والتر بنیامین دربارۀ هنر دموکراتیک و ژاک رانسیر دربارۀ ارتباط بین هنر و سیاست بنیان گذاشته شده و در پی جستجوی ویژگی‌های دموکراتیک هنر مشارکتی در دو نمونۀ «جنبش انسان ایستاده» در ترکیه به عنوان یک کنش سیاسی - هنری، و همچنین «دهکدۀ هنره...

نهاد دولت مُدرن که بر پایه آموزه لیبرالی قرارداد اجتماعی ظهور یافته بود، در عصر جهانی شدن و با شکل­گیری دگرگونی­های پارادایمیکِ اندیشه سیاسی از سوی نحله‌های فکری مختلف به پرسش گرفته شده است. این نوع انتقادات بر گفتمان لیبرال طیفی از متفکران انتقادی مانند میشل فوکو، ژاک دریدا، جورجوآگامبن، ژاک رانسیر و دیگران را در بر می­گیرد. اما نقد دولت در نزد متفکران معاصر، تنها به این دسته از اندیشمندان محدود...

این رساله، همانطور که از عنوان آن برمی آید، به نسبت میان دو اصطلاح و دو عرصه در دوران قاجار می پردازد: عرصه ی «استتیک»(یا زیبایی شناسی) که به نحوه ی تولید و عملکرد کلمات و تصاویر (عکس و نقاشی) می پردازد، و اصطلاح «مشروطه» که عمدتاً در مورد عرصه ی «سیاست» در تاریخ ایران به کار می رود. «استتیک» به معنایی که کانت مدّ نظر دارد، یعنی نظامی از اَشکال پیشینی که تعیین می کنند چه چیز خود را به تجربه ی حسی ...

توجه به بعد زیبایی شناسانۀ تجربه سیاسی از جمله دغدغه های بنیادین رانسیر در تحقیقات تاریخی و سیاسی­ اش است. او با در نظر گرفتن سیاست و زیبایی شناسی به مثابه اشکال متفاوتی از مفهوم اختلاف <span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"...