محیط روستائی و نگرشهای توسعه روستائی مطالعه موردی: دهستانهای شهرستان گلپایگان

ادبیات توسعه پایدار روستائی نظریه های متفاوت و بعضا متضادی در خصوص دیدگاه نسبت به محیط زیست و توسعه مطرح است . چارچوب اصلی این نظریه ها، از کاملا موافق با محیط زیست و توسعه تا ضد محیط زیست و توسعه را در بر می گیرد. از آنجا که شرایط حاکم بر کشورهای در حال توسعه و سطح قرار گیری اینها در مسیر توسعه تفاوت دارد، برنامه ریزیان و سیاستمداران این کشورها علیرغم تفاوت در کیفیت و چگونگی مسائل زیست محیطی و توسعه، در حل این معضل جهانی اشتراک نظر دارند، هر چند که در کشورهای در حال توسعه از جمله کشور ما علیرغم بروز مشکلات زیست محیطی کمتر به آن توجه می گردد. و در این میان نه تنها در خصوص نگرش مردم نسبت به مسائل توسعه و محیط زیست که کانون توسعه قلمداد می گردد، ابهاماتی وجود دارد بلکه نگرش برنامه ریزان و ساستمداران نیز روشن نیست . و بدسن ترتیب کشور برای بکارگیری راهبردها، از نبود ادبیات غنی مبتنی بر کار میدانی رنج می برد. پژوهش حاضر درصدد است با توجه به این مشکل (نبود ادبیات غنی در کشور) از یکسو و وجود دیدگاههای متضاد در ادبیات دنیای صنعتی در این مورد از سوی دیگر، به یکی از اساسی ترین سوالهای مطرح شده در ادبیات توسعه روستائی پاسخ علمی دهد. در این پژوهش ، با اعتقاد به دیدگاه و نگرش توسعه پایدار (حفظ محیط زیست با در نظر گرفتن توسعه اقتصادی) روستائیان، تلاش گردید تا با نگرش رفتاری و روش شناختی نگرش سنجی، این نظریه مهم در ادبیات توسعه پایدار روستائی را با ساخت مکانی - اجتماعی جامعه روستائی ایران در شهرستان گلپایکان مورد آزمایش قرار گیرد. نتایج تحقیق نشان می دهد که روستائیان در مجموع موافق با محیط زیست و سازگار با رشد می باشند یا بعبارت دیگر اغلب روستائیان ارزشهای زیست محیطی و اقتصادی را باور دارند.