بررسی ارتباط روش مشکل گشایی خلاق با میزان اثربخشی مدیران مجتمع های خدمات حمایتی سازمان بهزیستی شهر تهران در سال 75-1376

پژوهش حاضر یک مطالعه همبستگی است که به منظور بررسی ارتباط روش مشکل گشایی خلاق با میزان اثربخشی بر روی 44 نفر از مدیران مجتمع های خدمات حمایتی سازمان بهزیستی شهر تهران انجام شده است. اطلاعات بصورت یک مرحله ای و در یک گروه جمع آوری شده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده است که توسط پژوهشگر در سه بخش تنظیم گردیده است. بخش اول شامل 12 سوال در رابطه با مشخصات فردی واحدهای مورد پژوهش می باشد. بخش دوم ترجمه پرسشنامه کرتون شامل 32 سوال برای تعیین روش مشکل گشایی مدیران مورد پژوهش است و بخش سوم ترجمه پرسشنامه هرسی و بلانچارد شامل 12 سوال برای تعیین میزان اثر بخشی است. داده های گردآوری شده در قالب 13 نمودار و 30 جدول تهیه و تنظیم گردیده است جهت تجزیه و تحلیل از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که میانگین خلاقیت واحدهای مورد پژوهش 5/84 می باشد و تنها 1/9% ایشان به گونه ای خلاق مشکل گشایی می کنند. همچنین نتایج حاصل از پژوهش نشان داد 9/90% واحدهای مورد پژوهش مدیران اثربخشی هستند و میانگین اثربخشی ایشان 83/6 می باشد که تا حدودی از میانگین مطرح شده در سایر فرهنگها بالاتر است. بمنظور بررسی همبستگی بین خلاقیت و میزان اثربخشی، آزمونهای آماری ارتباط معناداری را بین خلاقیت و اثربخشی نشان نداد.