سازش های ساختاری و عملکردی قلب بازیکنان فوتبال با تمرینات ترکیبی عادی و پلایومتریک و مقایسه آن با تمرینات منظم و عادی فوتبال

هدف این تحقیق بررسی آثار تمرینات ترکیبی پلیومتریک و عادی فوتبال بر ویژگیهای مورفولوژیک و عملکردی قلب فوتبالیست ها در مقایسه با سازگاریهای قلبی ناشی از تمرینات عادی فوتبال است. در این پژوهش 30 دانشجوی فوتبالیست به صورت داوطلبانه در دو گروه تجربی و کنترل شرکت کردند. برنامه تمرینات در یک دوره سه ماهه و هفته ای سه روز به اجرا درآمد. ویژگیهای قلبی با استفاده از شویه غیرتهاجمی اکوکاردیوگرافی (یک بعدی، دوبعدی، و داپلر) برآوردشد. نتایج نهایی نشان دهنده افزایش معنی دار در اندازه ضخامت دیواره بین دو بطن در زمان سیستول ‏‎ [ (ivss), p<0/005] ‎‏ و دیاستول ‏‎ [p<0/03] (ivsd)‎‏ و ضخامت دیواره پشتی بطن چپ در زمان سیستول ‏‎ [p<0/001](pws)‎‏ و دیاستول ‏‎ [(pwd)p<0/002] ‎‏ در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل بود. همچنین از نظر اندازه های عملکردی، درصد کسر خروجی ‏‎ [p<0/01](ef)‎‏ و نسبت کوتاه شدگی لیف ها میوکارد ‏‎ [p<0/02](fs)‎‏ در گروه تجربی به صورت قابل توجهی افزایش یافت. نتایج به وضوح آشکار می سازد که هیپرتروفی قلب فوتبالیست ها به صورت ترکیبی توسعه یافته و تابعی از دستگاه متابولیک غالب (80% بی هوازی و 20% هوازی) می باشد.