نقش منش، سرشت و آلکسی تایمی در تمیز نشانه های مثبت و منفی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی

تاکنون تحقیقات متعددی در عرصه سبب شناسی اختلال اسکیزوفرنی انجام گرفته است ولی نتایج مشخصی در رابطه با سبب شناسی این اختلال بدست نداده است. با این حال تحقیقات بین متغیرهای شخصیتی و اختلال اسکیزوفرنی رابطه معنی داری نشان داده اند. افراد مبتلا به این اختلال نقایص شخصیتی پیش از بیماری و در حین بیماری را از خود بروز می دهند. هدف پژوهش حاضر، تعیین نقش سرشت، منش و آلکسی تایمی در تمییز علایم مثبت و منفی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی بود. برای این منظور نمونه این پژوهش شامل 100بیمار مرد مبتلا به اسکیزوفرنی بود که به روش نمونه گیری در دسترس براساس تشخیص روانپزشک و روانشناس کارشناسی ارشد بالینی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه بالینی ساختاریافته براساس dsm، مقیاس سنجش علایم مثبت و منفی آندرسون، مقیاس آلکسی تایمی تورنتو و پرسشنامه سرشت و منش استفاده شد. شرکت کننده ها هر کدام به طور انفرادی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های پژوهش با روش های آماری همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیری و تحلیل ممیز تحلیل گردیدند. نتایج نشان داد که سرشت و منش با علایم منفی رابطه معناداری دارد. اما سرشت و منش با علایم مثبت رابطه معنی داری نداشتند. همچنین نتایج نشان داد که ابعاد خود فراروی، همکاری و آسیب پرهیزی از قوی ترین پیش بینی کننده های علایم منفی ، و آسیب پرهیزی و خودفراروی، از قوی ترین پیش بینی کننده های علایم مثبت بودند. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که میانگین نمرات ناگویی خلقی و مولفه های آن( دشواری درتشخیص احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی) در بیماران اسکیزوفرنی دارای علایم منفی در مقایسه با بیماران اسکیزوفرنی دارای علایم مثبت، بیشتر است (0/001>p). نتایج تحلیل ممیز نشان داد که 32 درصد واریانس 2 متغیر دشواری درتشخیص احساسات و تفکر عینی برای تنها تابع ممیز از اختلاف بین دو گروه اسکیزوفرنی دارای علایم منفی و مثبت تبیین می شود. این نتایج تلویحات مهمی در آسیب شناسی روانی اسکیزوفرنی دارد. این نتایج بیان می کند که نیمرخ های سرشتی و منشی بیماران اسکیزوفرنی ممکن است نقش مهمی در طرح ریزی درمانهای شناختی داشته باشد. همچنین براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که این بیماران در توصیف و تشخیص احساسات و تفکر عینی مشکلات بیشتری دارند. همچنین ناگویی خلقی زمینه تشدید علایم منفی بیماری اسکیزوفرنی را فراهم می سازد. این نتایج بیان می کند که ناگویی خلقی می تواند در مداخلات اولیه برای بیماران اسکیزوفرنی موثر باشد