بررسی مقایسه اثر تمرین روش های ارائه بازخورد خود-تنظیمی و دامنه ای بر روی یادگیری و قابلیت شناسایی خطا در مهارت تیراندازی

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر روش های ارائه بازخورد خود تنظیمی و دامنه ای بر یادگیری و قابلیت شناسایی خطا در مهارت تیراندازی بود. 60 دانش آموز دبیرستانی (با دامنه سنی 17.3)، در این آزمایش شرکت کرده و بر اساس نوع بازخورد دریافتی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول زمان دریافت بازجورد در کنترل خودشان بود. گروه دوم پس از اینکه از دامنه حرکت دور می شدند بازخورد دریافت می کردند و گروه سوم هیچ بازخوردی دریافت نمی کردند. تکلیف، مهارت تیراندازی بود. پس از جمع آوری داده ها، برای تجزیه و تحلیل نتایج مرحله اکتساب، از آنالیز واریانس با تکرار سنجش استفاده شد. در آزمون یادداری، روش آنالیز واریانس یکراهه بکار گرفته شد. نتایج مرحله اکتساب نشان داد که، بین گروه اول ( ارائه kr به صورت خود-کنترلی) و گروه دوم (ارائه kr به صورت دامنه ای)، در عملکرد مهارت تیراندازی و قابلیت شناسایی خطا تفاوت معناداری وجود نداشت (p> 0.05). با این حال، در آزمون یادداری، بین گروه اول (ارائه kr به صورت خود-کنترلی) و گروه دوم (ارائه kr به صورت دامنه ای)، در عملکرد مهارت تیراندازی و قابلیت شناسایی خطا تفاوت معنادار حادث شد (p?0.05). به عبارتی گروه اول که به صورت خود-کنترلی kr دریافت می کردند، عملکرد بهتری در مهارت تیراندازی و قابلیت شناسایی خطاهایشان نسبت به گروه دوم و گروه کنترل داشتند. این الگوی نتایج پیشنهاد می کند که اگر افراد به صورت خود-کنترلی بازخورد دریافت کنند، یادگیری و قابلیت شناسایی خطای بهتری رخ خواهد داد.