تهیه و بررسی نانوکامپوزیت های پی وی سی امولسیونی/نانو لوله های کربنی

پلی وینیل کلرید (pvc) سومین پلیمر پرمصرف بعد از پلی اتیلن و پلی پروپیلن است. بعلت ارزان بودن، پایداری و استفاده آسان بطور گسترده در صنعت بکار می رود. نانوکامپوزیت های پلیمری نیز ترکیباتی هستند که از یک زمینه پلیمری و یک تقویت کننده در فاز نانو تهیه می گردند. این ترکیبات، خواص مکانیکی، گرمایی و شیمیایی بسیار بهتری را نسبت به پلیمرهای خالص دارا هستند. در بخش نخست این تحقیق، مکانیسم پخت خمیر پی وی سی و خمیر نانوکامپوزیت آن با نانولوله های کربن در دمای 180 درجه سانتی گراد مطالعه شد. با مقایسه تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی مشخص شد که برای پخت خمیر نانوکامپوزیت نسبت به خمیر پی وی سی زمان بیشتری لازم است. در بخش دوم، نانوکامپوزیت های pvc با درصدهای گوناگون از نانولوله های کربنی و نانولوله های کربنی عامل دار با یک روش جدید تهیه گردید. مورفولوژی این نانوکامپوزیت ها با استفاده از میکروسکوپی الکترونی روبشی (sem) بررسی گردید و خواص گرمایی و مکانیکی آن ها به ترتیب با استفاده از tga، dsc و تست کشش مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان دهنده بهبود قابل توجه خواص مکانیکی و گرمایی پی وی سی در اثر افزودن تقویت کننده های مذکور بود. در پایان این مطالعه نانولوله های کربن با دو روش سنتز شد. روش اول یک روش مرسوم برای سنتز نانولوله ها است که نانولوله های کم کیفیت تولید کرد. روش دوم که یک روش ابداعی است نانولوله های با کیفیت بالا، طولانی و با خلوص بالا تولید می کند.