اثر ورمی کمپوست در بر هم کنش های سه جانبه ی گیاه باقلا، شته ی سیاه باقلا، aphis fabae scopoli و بالتوری سبز، (stephens) chrysoperla carnea

در این مطالعه اثر ورمی کمپوست روی برخی شاخص های رشدی گیاه باقلا، پارامترهای جدول زندگی شته ی سیاه باقلا، a. fabae و واکنش تابعی سه سن لاروی بالتوری سبز، c. carnea روی شته ی سیاه باقلا مورد بررسی قرار گرفت. در همه ی آزمایش ها چهار نسبت ورمی کمپوست:خاک شامل 0 :100، 10 :90، 20 :80 و 30 :70 درصد (حجمی/حجمی) مورد بررسی قرار گرفت. گیاهان و حشرات مورد بررسی در اتاقک رشد و در دمای 2±25 درجه ی سلسیوس، رطوبت نسبی 10±60 درصد و دوره ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی پرورش داده شدند. بر اساس نتایج به دست آمده کمترین نرخ خالص تولید مثل (r0) و نرخ ذاتی افزایش جمعیت (rm) شته ی سیاه باقلا در تیمار 30 درصد ورمی کمپوست به دست آمد. در بررسی واکنش تابعی لاروهای بالتوری سبز نسبت به تراکم های مختلف شته ی سیاه باقلای پرورش یافته روی گیاهان باقلای پرورش یافته در نسبت های مختلف ورمی کمپوست:خاک لارو سن اول در تیمارهای شاهد و 10 درصد ورمی کمپوست واکنش تابعی از نوع سوم را نشان داد ولی واکنش در سطوح 20 و 30 درصد از نوع دوم بود. واکنش تابعی لارو سن دوم در ترکیب 10 درصد ورمی کمپوست از نوع دوم و در بقیه ی سطوح از نوع سوم بود. واکنش تابعی لارو سن سوم در همه ی سطوح از نوع سوم بود. این آزمایش نشان داد که نسبت های مختلف ورمی کمپوست: خاک با تاثیر روی شته ی سیاه باقلا می تواند نوع واکنش تابعی و پارامترهای نرخ حمله و زمان دستیابی به سنین مختلف لاروی بالتوری سبز را دستخوش تغییراتی کند. با توجه به نتایج به دست آمده در بخش های مختلف این تحقیق می توان اظهار داشت که تیمار 70:30 درصد ورمی کمپوست: خاک می تواند ترکیب مناسبی جهت افزایش شاخص های رشد ی گیاه، کاهش جمعیت شته ی سیاه باقلا و احتمالا کنترل موثر آن توسط لاروهای بالتوری سبز باشد.