بررسی خصوصیاب شکارگری سن شکارگر orius albidipennis reuter در کنترل کنه تارتن ترکستانی tetranychus turkestani و سفیدبالک پنبه bemisia tabaci

کنه دولکه ای ugarov & nikolski tetranychus turkestan و سفیدبالک پنبه bemisia tabaci gennadius از جمله آفات مهم گلخانه های خیار و فلفل دلمه ای می باشند که سبب ایجاد خسارت های فراوان می شوند. سنorius albidipennis reuter (hem.: anthocoridae) شکارگری عمومی با نرخ شکاری زیاد می باشد که قادر است به طور بالقوه جمعیت هردو آفت را کنترل نماید. این پژوهش با توجه به غالب بودن گونه o. albidipennis در استان خوزستان و عدم وجود تحقیقی در زمینه قدرت شکار و ترجیح شکارگری این سن بین سفید بالک پنبه و کنه تارتن ترکستانی، همچنین تفاوت کارایی این شکارگر بین دو گیاه بدون کرک (فلفل دلمه ای) و با کرک های فراوان (خیار) انجام شد. آزمایشات در طی سال های 1389-1391 انجام گرفت. آزمون ها در شرایط آزمایشگاه و در دمای 1±25 درجه، رطوبت 5±60% و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام گرفت. به منظور بررسی توانایی شکار این سن بر روی سفیدبالک پنبه و کنه ترکستانی آزمون های نرخ شکارگری، ترجیح میزبانی و نظریه ی تغییر رفتار در شرایط آزمایشگاهی صورت گرفت. نتایج حاصل از آزمون نرخ شکارگری نشان داد که این سن قادر به ایجاد کنترلی مناسب از جمعیت هر دو آفت شد. آزمون های صورت گرفته روی کنه بر روی برگ خیار و فلفل دلمه ای نیز نشان داد که این سن در برخی تراکم ها قادر به شکار 100درصد از آفت بر روی برگ فلفل دلمه ای بود در حالی که حداکثر شکار انجام شده بر روی برگ خیار به 90درصد رسید. همچنین این آزمون ها بر روی سفیدبالک نشان داد که این سن قادر به شکار تا 75/83 درصد از آفت بر روی برگ فلفل دلمه ای است در صورتی که این عدد بر روی برگ خیار به 50/67 درصد کاهش یافت. این امر به دلیل صاف بودن برگ فلفل دلمه ای و کرک دار بودن برگ خیار می باشد و نتیجه گیری می شود که وجود کرک و پرز برگ خیار از فعالیت این شکارگر می کاهد. ترجیح طعمه و نظریه ی تغییر رفتار سن o.albidipennis نسبت به t.turkestani و b.tabaci مورد بررسی قرار گرفت. شاخص آلفای منلی t.turkestani و b.tabaci به ترتیب 88/0 و 11/0 بود. مقدار شاخص ترجیح (c) برای کنه با استفاده از شاخص مورداک روی خیار و فلفل دلمه ای به ترتیب 53/1 و 57/1 بود. این مقدار برای رسم خط no-switch مورداک به کاررفت. ترجیح ثابت نبود و با افزایش نسبت کنه تارتن به سفیدبالک افزایش یافت. نتایج نشان داد که o.albidipennis می تواند یک عامل مناسب کنترل بیولوژیک برای کنترل t.turkestani و b.tabaci باشد.