بررسی تأثیر برگزاری کارگاه آموزشی احیاء قلبی ریوی پایه بر مهارت های عملکردی دانشجویان سال پنجم دندانپزشکی مشهد در سال 1391

ایست قلبی ناگهانی یکی از علل شایع مرگ و میر در جهان است. این وضعیت می تواند به دلایل مختلفی در منزل، محیط کار، خیابان، فرودگاه و حتی مراکز درمانی مانند بیمارستان ها و مطب های دندانپزشکی نیز رخ دهد. این موضوع اهمیت برخورداری دندانپزشکان از دانش و مهارت لازم برای مواجهه با چنین وضعیت هایی را نشان می دهد. احیاء قلبی و ریوی به مجموعه اقداماتی گفته می شود که جهت نجات جان قربانیان ایست قلبی و ریوی صورت می گیرد. این اقدامات بسته به میزان آموزشی که ارائه دهندگان آن دیده‏اند در سطوح مختلفی ارائه می شود. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر برگزاری کارگاه آموزشی "احیاء‏ قلبی ریوی پایه" بر سطح مهارت دانشجویان دندانپزشکی سال پنجم در ارائه اقدامات لازم برای احیاء قلبی و ریوی پایه بود. برای این منظور از روشی موسوم به "سوئیچینگ رپلیکیشن" استفاده شد. بدین صورت که ابتدا دانشجویان سال پنجم به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و هر کدام به صورت جداگانه و با ترتیبی متفاوت تحت آموزش و ارزشیابی قرار گرفتند. بدین ترتیب که در یک گروه ابتدا دو پره‏تست با فاصله یک ماه برگزار شد و سپس یک دوره آموزش عملی و نظری برای ایشان ارائه گردید و بلافاصله مورد ارزشیابی نهایی قرار گرفتند. برای گروه دیگر ابتدا یک پره تست و بلافاصله یک دوره آموزش عملی و نظری مشابه برگزار شد و بلافاصله مورد ارشیابی قرار گرفتند. این گروه پس از یک ماه از زمان آخرین ارزشیابی مجددا مورد ارزشیابی نهایی قرار گرفتند. نتایج حاکی از این بود که مهارت اولیه دانشجویان دو گروه تقریبا مشابه هم بود و تفاوت معنی داری نشان ندادند. همچنین در هر دو گروه مهارت دانشجویان بعد از برگزاری کارگاه تفاوت قابل توجه و معناداری را نشان داد. فاصله یک ماهه پس از دو پره تست گروه دوم تفاوتی را در مهارت دانشجویان سبب نشد. همچنین مهارت دانشجویان گروه اول پس از یک ماه از زمان برگزاری کارگاه کاهش معنی داری را نشان داد.