اثر بخشی گروه درمانی شناختی مبتنی بر حضور ذهن mbct بر افزایش بهزیستی ذهنی و امید به زندگی افراد نابینای جوان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی گروه درمانی شناختی مبتنی بر حضور ذهن mbct بر افزایش بهزیستی ذهنی و امید به زندگی افراد نابینای جوان بوده است. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی همراه با آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری تحقیق شامل 30 نفر نابینای جوان که تمایل خود را برای شرکت در پژوهش اعلام کرده بودند، بوده است. پس از انتخاب نمونه و گمارش تصادفی آزمودنی ها در گروه های آزمایش و کنترل، پرسشنامه های پیش آزمون بهزیستی ذهنی و امید به زندگی توسط آنان تکمیل شد. سپس برای شرکت کنندگان در پژوهش گروه آزمایش 8 جلسه درمانی شناختی مبتنی بر حضور ذهن به صورت گروهی( هر جلسه به مدت 90 تا 120 دقیقه )در انجمن نا بینایان شهرستان آمل برگزار شد . در جلسه هشتم نیز از افراد خواسته شد تا پرسشنامه های بهزیستی ذهنی و امید به زندگی را مجدداً تکمیل نمایند. برای تکمیل داده ها علاوه بر استفاده از آمار توصیفی از تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده شد . نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر حضور با بهزیستی ذهنی و امید به زندگی به صورت معنا داری افزایش پیدا کرد . نتایج نشان داد بهزیستی ذهنی و امید به زندگی با هم همبستگی مثبت دارند .